Anna Skorupska-Różycka - biogram
Urodziła się 3 listopada 1926 w
Warszawie w rodzinie Stanisławy z domu Wilczyńskiej i Władysława Sobottów. Gdy
miała dwa lata, zmarła jej matka; wychowywała ją druga żona ojca, Maria
Lewicka. Ojciec był naczelnikiem wydziału w kuratorium warszawskim, macocha wychowawczynią
i wicedyrektorką w przedszkolu tramwajowym. Przed wojną Anna Skorupska-Różycka
uczyła się w szkole sióstr zmartwychwstanek i w szkole nr 64 na Żoliborzu.
Po wybuchu wojny uczęszczała na
tajne komplety w szkole zmartwychwstanek, oficjalnie funkcjonującej jako szkoła
krawiecka. Pracowała w fabryce Tebensa na warszawskiej Woli. Należała do
Szarych Szeregów, miała pseudonim „Huragan”. Ukończyła kurs sanitarny, odbyła
praktykę w Szpitalu Ujazdowskim. W związku z przedwczesnym wybuchem powstania
na Żoliborzu nie zdążyła dołączyć do swojego oddziału w Śródmieściu. Została
wyznaczona do prowadzenia punktu organizującego materiały opatrunkowe i opaski
powstańcze, zajmowała się także aprowizacją. Po upadku powstania opuściła
Warszawę z ludnością cywilną. Z Pruszkowa została wywieziona do obozu
koncentracyjnego Ravensbrück, była także w obozie w Königsberg nad Odrą. W
marcu 1945 wysłano ją do pracy we wsi Dreilützow; 2 maja 1945 doczekała tam wkroczenia
wojsk amerykańskich.
Wraz z innymi Polakami przewieziono ją do obozu w Schwerinie, a po zmianie
strefy okupacyjnej do obozu Jägerslust pod Kilonią. W obozach tych rozpoczęła
naukę, którą kontynuowała w szkole polskiej w Lubece. Tam zdała maturę; nawiązała
kontakt z rodzicami.
Krótko po rozpoczęciu w 1945 roku studiów
na Uniwersytecie w Hamburgu, zdecydowała się na powrót do Polski. Najpierw studiowała
medycynę w ramach Uniwersytetu Warszawskiego, a po trzech latach w nowo powstałej
w Warszawie Akademii Medycznej. Będąc na studiach, wykładała desmurgię w szkole
felczerskiej. Pracowała na wolontariacie w klinice okulistyki oraz w
przychodni. Była również zatrudniona w tzw. kolumnie przeciwjagliczej (wyjazdy
poza Warszawę i porady udzielane miejscowej ludności). Zrobiła specjalizację
okulistyczną. Przez szereg lat pracowała w Szpitalu Dziecięcym przy ul.
Kopernika w Warszawie, następnie w Szpitalu Dziecięcym przy ul. Niekłańskiej.
Była też okulistą w Płońsku, wojewódzkim lekarzem orzecznikiem w PZU. Na
początku lat 80. przeszła na emeryturę, ale kontynuowała pracę w przychodni i
prywatną praktykę lekarską oraz działalność pro bono w środowisku kombatanckim
ZBoWiD-u, a później Związku Inwalidów Wojennych. Została odznaczona orderem
Polonia Restituta. Mieszka w Warszawie.
Rozmowę audio nagrała Maria Buko w
2016 roku w Warszawie, sygnatura AHM_3350.