Archiwum Historii Mówionej w Domu Spotkań z Historią
Katalog wszystkich nagrań historii mówionej znajdziesz na audiohistoria.pl
Współwłaścicielem zbioru nagrań jest Ośrodek KARTA
Instytucja m. st. Warszawy
Wyszukaj słowa w nagraniu
Pomoc 
Korzystaj ze wszystkich funkcji i zasobów archiwum za darmo i bez ograniczeń
Mieczysław Rybicki - biogram
Urodził się 15 czerwca 1928 w Warszawie jako młodsze z dwojga dzieci Eugenii z domu Nikorowicz i Tomasza Rybickich. Ojciec był wojskowym, służył w Korpusie Ochrony Pogranicza. Matka zajmowała się domem. Początkowo mieszkali w Warszawie, gdzie Mieczysław Rybicki uczył się w szkole Rodziny Wojskowej. W 1938 roku cała rodzina przeniosła się do Brześcia nad Bugiem.
Wojna zastała Mieczysława Rybickiego w uzdrowisku w Morszynie. We wrześniu 1939 jego ojciec dołączył do Samodzielnej Grupy Operacyjnej „Polesie” dowodzonej przez gen. Franciszka Kleeberga. Pod Kockiem został wzięty do niewoli, zginął 27 września 1944 w Oflagu VI B Dössel. Jesienią 1939 Mieczysław Rybicki wraz z siostrą i matką zamieszkał u rodziny we Lwowie, gdzie uczęszczał do rosyjskiej szkoły. Wiosną 1940 w obawie przed wywiezieniem na Syberię rodzina opuściła Lwów i przedostała się przez Przemyśl do Warszawy. Po pewnym czasie matka wysłała Mieczysława Rybickiego wraz z siostrą do krewnych w Bochni, gdzie przez rok mieszkali i pomagali w prowadzeniu gospodarstwa rolnego. Po powrocie do Warszawy Mieczysław Rybicki uczył się w szkole im. płk. Lisa-Kuli, a następnie w szkole handlowej przy ul. Miodowej. W tym czasie dorabiał w sklepie warzywnym. Dołączył do Orląt, następnie do Szarych Szeregów. Po wzmożonych aresztowaniach matka wysłała go do ciotki, do Wieliczki. Powrócił do Warszawy przed wybuchem powstania, jednak nie został dopuszczony z powrotem do pracy konspiracyjnej. Po wybuchu powstania został gońcem żoliborskich powstańczych władz samorządowych (starostwa) – nosił meldunki, pomagał w szpitalach polowych. 27 września 1944 matka ulokowała go w przygotowanym przez sąsiada schronie w piwnicy na ul. Czarnieckiego 17, gdzie przebywał w ukryciu wraz z sześcioma innymi osobami do 19 stycznia 1945, stając się jednym z tzw. robinsonów warszawskich.
Po wojnie uczył się w szkole wieczorowej, w 1948 roku zdał maturę. Pracował w zakładzie mechanicznym, potem w zakładzie ceramiki budowlanej. Następnie ukończył studia geologiczne. W 1953 roku ożenił się, otrzymał nakaz pracy w kopalni „Konrad” w Iwinach. Po trzech latach powrócił do Warszawy, pracował w Instytucie Geologicznym. Był wolontariuszem w Muzeum Powstania Warszawskiego.
Zmarł 1 grudnia 2021.
Rozmowę audio nagrała Maria Buko w 2015 roku w Warszawie, sygnatura AHM_3334.
Mieczysław Rybicki - galeria
