Wyszukaj słowa w nagraniu
Pomoc  
[[frag.start]]
Korzystaj ze wszystkich funkcji i zasobów archiwum za darmo i bez ograniczeń
   

Antoni Rajkiewicz - biogram

Urodził się 11 czerwca 1922 w Drużbicach. Jego rodzice byli nauczycielami. Ojciec brał udział w strajku szkolnym 1905 roku, potem walczył w wojnie polsko-bolszewickiej. Działał w nauczycielskim ruchu związkowym, był dyrektorem szkoły w Drużbicach, a następnie dyrektorem szkoły w Piotrkowie Trybunalskim. Antoni Rajkiewicz uczęszczał do szkoły powszechnej w Drużbicach, potem ukończył gimnazjum im. Bolesława Chrobrego w Piotrkowie. W tym czasie działał w harcerstwie. Na rok przed wybuchem wojny rozpoczął naukę w Państwowym Liceum Administracyjnym w Warszawie, gdzie wstąpił do Związku Niezależnej Młodzieży Socjalistycznej „Spartakus”.
Wojna zastała Antoniego Rajkiewicza w domu rodzinnym w Przygłowie koło Piotrkowa. Znalazł wówczas pracę w piotrkowskiej księgarni, a następnie w leśnictwie. Dwa lata okupacji spędził w Warszawie, gdzie kończył tajne liceum. Po powrocie do Przygłowa pracował jako robotnik rolny w majątkach ziemskich. Odbył pół roku przymusowej pracy w kamieniołomach pod Kielcami. Działał w Polskim Komitecie Opiekuńczym w Piotrkowie. W 1944 roku został aresztowany przez Gestapo, udało mu się jednak uciec z transportu. Utrzymywał kontakty z AK i Batalionami Chłopskimi. Pod koniec wojny został ranny, biorąc udział w obronie piotrkowskiej elektrowni przed wysadzeniem przez wycofujących się Niemców.
W 1945 roku rozpoczął studia ekonomiczne na Uniwersytecie Łódzkim, gdzie poznał swoją przyszłą żonę, Annę. W tym czasie zaangażował się w działalność Bratniej Pomocy. Wstąpił do PPR-u, następnie był członkiem PZPR do 1990 roku. W 1948 roku obronił pracę magisterską i rozpoczął pracę naukową. W tym samym roku został aresztowany na kilka tygodni przez UB. W 1952 roku wraz z rodziną przeniósł się do Warszawy, gdzie w Szkole Głównej Planowania i Statystyki w 1954 roku obronił doktorat i otrzymał etat naukowy. W latach 1959–1960 był stypendystą Fundacji Forda w Niemczech Zachodnich i Szwajcarii. W 1962 roku otrzymał stopień doktora habilitowanego na SGPiS. Od 1969 roku kontynuował karierę naukową na Uniwersytecie Warszawskim, w Zakładzie (potem Instytucie) Polityki Społecznej na Wydziale Dziennikarstwa i Nauk Politycznych, od 1977 roku jako profesor.
W latach 1957–1962 był członkiem Rady Ekonomicznej przy Prezesie Rady Ministrów. W tym czasie należał do Klubu Krzywego Koła. W latach 1976–1980 był członkiem Zespołu Doradców Naukowych I Sekretarza KC PZPR. W 1980 roku brał udział ze strony rządu w przygotowaniu Porozumień Sierpniowych w Stoczni Gdańskiej. W 1981 roku został ministrem pracy, płac i spraw społecznych. W latach 1986–1989 był członkiem Rady Konsultacyjnej przy Przewodniczącym Rady Państwa. Brał udział w obradach Okrągłego Stołu. W 1992 roku przeszedł na emeryturę. W 1995 roku otrzymał tytuł doktora honoris causa Uniwersytetu w Helsinkach. Mieszkał z żoną w Warszawie, miał dwoje dzieci.
Zmarł 24 lipca 2021.

Rozmowę audio nagrał Michał Osypowicz w 2014 roku w Warszawie, sygnatura AHM_3244.

Antoni Rajkiewicz - galeria