Wyszukaj słowa w nagraniu
Pomoc  
[[frag.start]]
Korzystaj ze wszystkich funkcji i zasobów archiwum za darmo i bez ograniczeń
   

Henryk Golimowski - biogram

Urodził się 17 grudnia 1924 w Trębaczowie k. Kępna w rodzinie Józefy z domu Przemorskiej i Franciszka Golimowskich jako najstarsze z trojga dzieci. W 1927 roku przeprowadzili się do Borowa k. Czempinia, gdzie ojciec otrzymał pracę w majątku należącym do Wolfa von Bernutha. jako mechanik samochodowy. Henryk Golimowski uczęszczał do szkoły podstawowej w Borowie i Czempinie. W 1932 roku przenieśli się do Poznania, gdzie jego ojciec do wybuchu wojny pracował jako taksówkarz. Henryk Golimowski kontynuował naukę w szkole powszechnej przy ul. Kazimierza Wielkiego, a następnie przy ul. św. Marcina oraz w Gimnazjum Collegium Marianum. W Poznaniu zaczął również działać w harcerstwie, w tzw. „Poznańskiej Piątce” – 5. Hufcu im. Księcia Józefa Poniatowskiego.
W 1940 roku Henryk Golimowski zaangażował się w działalność Szarych Szeregów. W kwietniu tego roku z powodu swojej konspiracyjnej działalności harcerskiej był przesłuchiwany w siedzibie Gestapo przy ul. Fredry. Po ciężkim pobiciu został osadzony w więzieniu przy ul. Młyńskiej, gdzie przebywał do czerwca 1940. Jako więzień brał udział w pracach porządkowych w mieszkaniach po wysiedlonych Polakach, przeznaczonych dla niemieckich osiedleńców. Po wyjściu z więzienia, od sierpnia 1940, był zatrudniony w niemieckiej firmie elektrotechnicznej O.E. Duerst. Początkowo pełnił w niej funkcje porządkowe i pomocnicze, później wykwalifikował się na montera elektrycznego. Jako elektryk pracował na terenie Poznania m.in. przy budowie baraków na ul. Grunwaldzkiej i w piekarni „Ceres” na ul. Piaskowej. Gdy na początku 1942 roku został skierowany do portu rzecznego, aby tam w jednym z magazynów na nadbrzeżu Warty wykonać instalację elektryczną, zwerbowano go wraz z Henrykiem Zielazkiem do przeprowadzania największej akcji dywersyjnej na terenie Wielkopolski zorganizowanej przez ZWZ-AK. Akcja „Bollwerk”, przeprowadzona w nocy z 20 na 21 lutego, polegała na spaleniu magazynów wojskowych przy porcie rzecznym.
Po wojnie Henryk Golimowski uzupełnił średnie wykształcenie w Gimnazjum Mechanicznym i Elektrycznym na Wildzie, a następnie w Koedukacyjnym Liceum dla Dorosłych w Liceum im. K. Marcinkowskiego. Od 1947 roku studiował w poznańskiej Wyższej Szkole Inżynierskiej. Jako student grał amatorsko w tenisa ziemnego. W 1948 roku, po studenckich mistrzostwach Polski w Sopocie, zapisał się do sekcji tenisa ziemnego AZS w Poznaniu. Był jednym z czołowych tenisistów w mieście. W latach 60. pełnił służbę wojskową w Podoficerskiej Szkole Łączności w Zegrzu koło Warszawy. Po zakończeniu kariery tenisisty został prezesem Okręgowego Związku Tenisowego. Przez 20 lat do 1989 roku był członkiem zarządu Polskiego Związku Tenisowego. Był harcmistrzem „Poznańskiej Piątki” im. ks. Józefa Poniatowskiego.  Pracował w reklamie. Związany całe życie z Poznaniem, gdzie zmarł 28 września 2016.

Rozmowę audio nagrał Grzegorz Kaczorowski w 2012 roku w Poznaniu, sygnatura AHM_2677.

Henryk Golimowski - galeria