Archiwum Historii Mówionej w Domu Spotkań z Historią
Katalog wszystkich nagrań historii mówionej znajdziesz na audiohistoria.pl
Współwłaścicielem zbioru nagrań jest Ośrodek KARTA
Instytucja m. st. Warszawy
Wyszukaj słowa w nagraniu
Pomoc 
Korzystaj ze wszystkich funkcji i zasobów archiwum za darmo i bez ograniczeń
Jan Pietraszkiewicz - biogram
Urodził się 25 kwietnia 1920 roku w Rakowie na Wileńszczyźnie jako jedyny syn Katarzyny z domu Grzybowskiej i Antoniego Pietraszkiewiczów. Rodzina zarówno ze strony ojca, jak i matki zajmowała się rzeźnictwem. Do 1939 roku ukończył siedem klas tamtejszej szkoły powszechnej. Był członkiem Związku Strzeleckiego „Strzelec” i Stowarzyszenia Młodzieży Katolickiej
W czasie okupacji sowieckiej pracował w spółdzielni stolarskiej w Rakowie. Po wybuchu wojny niemiecko-rosyjskiej uczestniczył w działaniach miejscowej konspiracji (m.in. dzięki handlowi wymiennemu zaopatrywał partyzantów w obuwie i ubranie). Na Wileńszczyźnie przebywał do końca czerwca 1944 roku, do momentu mobilizacji Zgrupowania Stołpecko-Nalibockiego AK. Wraz z oddziałem porucznika Adolfa Pilcha pseud. „Góra-Dolina” przeszedł do Puszczy Kampinoskiej, gdzie jako żołnierz Grupy Kampinos AK w sierpniu i wrześniu 1944 roku brał udział w licznych potyczkach (m.in. w walkach o lotnisko na Bielanach). Po bitwie pod Jaktorowem 29 września 1944 roku dostał się do niemieckiej niewoli w Żyrardowie, gdzie przeżył brutalne przesłuchanie. Poprzez obóz jeniecki w Altengrabow trafił do pracy w cukrowni w Osterwick, a następnie w magazynach nasion w Quedlinburgu. W kwietniu 1945 roku doczekał wyzwolenia przez Amerykanów w Stassfurcie koło Magdeburga, skąd został ewakuowany do strefy brytyjskiej.
Po zakończeniu działań wojennych współorganizował obóz dla Polaków w Brunszwiku, a następnie do jesieni 1946 roku służył w amerykańskich kompaniach wartowniczych w Zirndorfie koło Norymbergii. W listopadzie 1946 roku zdecydował się na powrót do kraju. Osiedlił się w Zielonej Górze, gdzie pracował jako kierownik sklepu masarskiego. W 1948 roku ożenił się z Ryszardą Wielicką. W 1956 roku odwiedził rodzinny Raków i mieszkającą tam matkę, która wkrótce także sprowadziła się do Polski. Jan Pietraszkiewicz w 1960 roku przeniósł się do Lubonia i podjął pracę kierownika delikatesów mięsnych w Poznaniu. W 1976 roku przeszedł na rentę inwalidzką, a w 1980 roku na wcześniejszą emeryturę. Od 1969 roku należał do ZBoWiD-u. Został odznaczony Krzyżem Armii Krajowej, Medalem Wojska Polskiego oraz Krzyżem Walecznych i awansowany do stopnia plutonowego. Od 1989 roku zaangażował się w działalność środowisk „Ostra Brama” i „Syrena” w Światowym Związku Żołnierzy Armii Krajowej w Poznaniu. Zmarł w 2019 roku.
Rozmowę audio nagrał Grzegorz Kaczorowski w 2009 roku w Luboniu koło Poznania, sygnatura AHM_1199.
W czasie okupacji sowieckiej pracował w spółdzielni stolarskiej w Rakowie. Po wybuchu wojny niemiecko-rosyjskiej uczestniczył w działaniach miejscowej konspiracji (m.in. dzięki handlowi wymiennemu zaopatrywał partyzantów w obuwie i ubranie). Na Wileńszczyźnie przebywał do końca czerwca 1944 roku, do momentu mobilizacji Zgrupowania Stołpecko-Nalibockiego AK. Wraz z oddziałem porucznika Adolfa Pilcha pseud. „Góra-Dolina” przeszedł do Puszczy Kampinoskiej, gdzie jako żołnierz Grupy Kampinos AK w sierpniu i wrześniu 1944 roku brał udział w licznych potyczkach (m.in. w walkach o lotnisko na Bielanach). Po bitwie pod Jaktorowem 29 września 1944 roku dostał się do niemieckiej niewoli w Żyrardowie, gdzie przeżył brutalne przesłuchanie. Poprzez obóz jeniecki w Altengrabow trafił do pracy w cukrowni w Osterwick, a następnie w magazynach nasion w Quedlinburgu. W kwietniu 1945 roku doczekał wyzwolenia przez Amerykanów w Stassfurcie koło Magdeburga, skąd został ewakuowany do strefy brytyjskiej.
Po zakończeniu działań wojennych współorganizował obóz dla Polaków w Brunszwiku, a następnie do jesieni 1946 roku służył w amerykańskich kompaniach wartowniczych w Zirndorfie koło Norymbergii. W listopadzie 1946 roku zdecydował się na powrót do kraju. Osiedlił się w Zielonej Górze, gdzie pracował jako kierownik sklepu masarskiego. W 1948 roku ożenił się z Ryszardą Wielicką. W 1956 roku odwiedził rodzinny Raków i mieszkającą tam matkę, która wkrótce także sprowadziła się do Polski. Jan Pietraszkiewicz w 1960 roku przeniósł się do Lubonia i podjął pracę kierownika delikatesów mięsnych w Poznaniu. W 1976 roku przeszedł na rentę inwalidzką, a w 1980 roku na wcześniejszą emeryturę. Od 1969 roku należał do ZBoWiD-u. Został odznaczony Krzyżem Armii Krajowej, Medalem Wojska Polskiego oraz Krzyżem Walecznych i awansowany do stopnia plutonowego. Od 1989 roku zaangażował się w działalność środowisk „Ostra Brama” i „Syrena” w Światowym Związku Żołnierzy Armii Krajowej w Poznaniu. Zmarł w 2019 roku.
Rozmowę audio nagrał Grzegorz Kaczorowski w 2009 roku w Luboniu koło Poznania, sygnatura AHM_1199.
Jan Pietraszkiewicz - galeria
