Archiwum Historii Mówionej w Domu Spotkań z Historią
Katalog wszystkich nagrań historii mówionej znajdziesz na audiohistoria.pl
Współwłaścicielem zbioru nagrań jest Ośrodek KARTA
Instytucja m. st. Warszawy
Wyszukaj słowa w nagraniu
Pomoc 
Korzystaj ze wszystkich funkcji i zasobów archiwum za darmo i bez ograniczeń
Jerzy Chlistunoff - biogram
Urodził się 21 sierpnia 1926 w Warszawie jako młodsze z dwójki dzieci Piotra Chlistunoffa i Marii z domu Kreger. Wczesne dzieciństwo spędził w Wilnie, gdzie jego ojciec pracował jako sędzia. W kolejnych latach rodzina często zmieniała miejsce zamieszkania, ponieważ ojciec miał problemy ze zdobyciem pracy. Matka z wykształcenia była nauczycielką niemieckiego, przed wojną nie pracowała zawodowo.
Jerzy Chlistunoff zaczął edukację od drugiej klasy szkoły powszechnej w Radości pod Warszawą, do wybuchu wojny ukończył sześć klas. W czasie okupacji mieszkał w Klarysewie i uczęszczał na tajne komplety warszawskiego gimnazjum Lorentza. W kwietniu 1942 wstąpił do Tajnej Organizacji Wojskowej, przyjął pseudonim „Jurek”. W 1943 roku jego oddział został wcielony do Kedywu Okręgu Warszawa AK jako Kolegium C. Jego działalność miała charakter sabotażowo-dywersyjny, przede wszystkim przeciwko transportowi samochodowemu i kolejowemu. W maju 1944 został odznaczony Brązowym Krzyżem Zasługi z Mieczami.
W czasie powstania warszawskiego Jerzy Chlistunoff walczył w batalionie „Kiliński” w okolicach Nowego Światu, Brackiej i Marszałkowskiej. Brał udział w zdobywaniu gmachu PAST-y. W trakcie walk został awansowany na kaprala, następnie został dowódcą drużyny. 18 września 1944 został przedstawiony do odznaczenia Krzyżem Walecznych, ale na skutek kapitulacji nie został już wykazany w rozkazie i otrzymał go dopiero 30 lat później.
Po kapitulacji powstania Jerzy Chlistunoff pozostał w Warszawie, pełniąc służbę w kompanii osłonowej. 7 października 1944, pełniąc wartę, został ostrzelany z broni maszynowej i w efekcie ciężko ranny. 9 października 1944 wraz z opiekującą się nim starszą siostrą został wywieziony do szpitala w podobozie Stalagu IV B w Zeithein.
W maju 1945 powrócił do Warszawy. W 1945 roku zdał maturę w filii liceum im. T. Reytana mieszczącej się w Skolimowie i w kolejnym roku zaczął studiować na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej. W 1948 roku zmienił kierunek i rozpoczął studia na Wydziale Psychologii w Wyższej Szkole Higieny Psychicznej w Warszawie, które ukończył w 1952 roku. Nigdy jednak nie podjął pracy w wyuczonym zawodzie. W 1948 roku został grafikiem w Państwowym Zakładzie Wydawnictw Lekarskich w Warszawie. W 1954 roku zdecydował się na pracę jako wolny strzelec i odtąd współpracował jako grafik z różnymi agencjami i wydawnictwami. Po przejściu na emeryturę zaczął pisać małe formy literackie dla młodzieży i ilustrować je.
W 1950 roku ożenił się, miał córkę i syna.
Jerzy Chlistunoff zaczął edukację od drugiej klasy szkoły powszechnej w Radości pod Warszawą, do wybuchu wojny ukończył sześć klas. W czasie okupacji mieszkał w Klarysewie i uczęszczał na tajne komplety warszawskiego gimnazjum Lorentza. W kwietniu 1942 wstąpił do Tajnej Organizacji Wojskowej, przyjął pseudonim „Jurek”. W 1943 roku jego oddział został wcielony do Kedywu Okręgu Warszawa AK jako Kolegium C. Jego działalność miała charakter sabotażowo-dywersyjny, przede wszystkim przeciwko transportowi samochodowemu i kolejowemu. W maju 1944 został odznaczony Brązowym Krzyżem Zasługi z Mieczami.
W czasie powstania warszawskiego Jerzy Chlistunoff walczył w batalionie „Kiliński” w okolicach Nowego Światu, Brackiej i Marszałkowskiej. Brał udział w zdobywaniu gmachu PAST-y. W trakcie walk został awansowany na kaprala, następnie został dowódcą drużyny. 18 września 1944 został przedstawiony do odznaczenia Krzyżem Walecznych, ale na skutek kapitulacji nie został już wykazany w rozkazie i otrzymał go dopiero 30 lat później.
Po kapitulacji powstania Jerzy Chlistunoff pozostał w Warszawie, pełniąc służbę w kompanii osłonowej. 7 października 1944, pełniąc wartę, został ostrzelany z broni maszynowej i w efekcie ciężko ranny. 9 października 1944 wraz z opiekującą się nim starszą siostrą został wywieziony do szpitala w podobozie Stalagu IV B w Zeithein.
W maju 1945 powrócił do Warszawy. W 1945 roku zdał maturę w filii liceum im. T. Reytana mieszczącej się w Skolimowie i w kolejnym roku zaczął studiować na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej. W 1948 roku zmienił kierunek i rozpoczął studia na Wydziale Psychologii w Wyższej Szkole Higieny Psychicznej w Warszawie, które ukończył w 1952 roku. Nigdy jednak nie podjął pracy w wyuczonym zawodzie. W 1948 roku został grafikiem w Państwowym Zakładzie Wydawnictw Lekarskich w Warszawie. W 1954 roku zdecydował się na pracę jako wolny strzelec i odtąd współpracował jako grafik z różnymi agencjami i wydawnictwami. Po przejściu na emeryturę zaczął pisać małe formy literackie dla młodzieży i ilustrować je.
W 1950 roku ożenił się, miał córkę i syna.
Zmarł 10 listopada 2020.
Rozmowę audio nagrał Dominik Czapigo w 2009 i 2010 roku w Warszawie, sygnatura AHM_1244.
Autorem zdjęcia profilowego Jerzego Chlistunoffa jest Dominik Czapigo.
Rozmowę audio nagrał Dominik Czapigo w 2009 i 2010 roku w Warszawie, sygnatura AHM_1244.
Autorem zdjęcia profilowego Jerzego Chlistunoffa jest Dominik Czapigo.
Jerzy Chlistunoff - galeria
