Relacje

Biograficzne

Urodził się 26 października 1921 w Strzałkowie, w rodzinie Eustachego Jaroszenki i Heleny z domu Robak. W dokumentach jako data urodzin Eustachego Jaroszenki widnieje 1 stycznia 1922, ponieważ matka chciała, aby syn później poszedł do wojska. Ojciec był inżynierem geodetą, matka pracowała w szpitalach i sanatorium jako przełożona pielęgniarek. Dzieciństwo i wczesną młodość Eustachy Jaroszenko spędził w Ząbkach, gdzie rodzice wynajmowali kolejno trzy mieszkania. Uczęszczał do Szkoły Powszechnej w Ząbkach, a także do szkoły przy ulicy Szerokiej na warszawskiej Pradze. Siódmą klasę ukończył w Białymstoku, dokąd rodzina przeprowadziła się ze względu na pracę ojca. Następnie uczęszczał tam do Gimnazjum im. Józefa Piłsudskiego. Wybuch wojny zastał rodzinę na wsi koło Brańska, gdzie ojciec przeprowadzał komasację gruntów. Ojciec został aresztowany przez Sowietów w grudniu 1939 roku i zginął w Katyniu. Eustachy Jaroszenko wraz z matką i siostrą został 13 kwietnia 1941 i deportowany na Syberię. Trafił do sowchozu w Pawłodarze, gdzie pracował przy kopaniu studni i hodowli koni. 16 października 1941 Eustachy Jaroszenko zgłosił się na ochotnika do formującego się w Związku Radzieckim Wojska Polskiego i wyjechał z Pawłodaru. Podczas kilkumiesięcznej podróży wykonywał różne prace, m.in. budował most na rzece Syr-darii. Transport dotarł do stacji Ugawaja, gdzie wcielono ochotników do 4. Dywizji Piechoty. W marcu 1942 roku wraz z wojskiem trafił do Pahlevi w Iranie. W Armii Polskiej na Bliskim Wschodzie Eustachy Jaroszenko pełnił służbę przy ochronie obozu kobiecego w Teheranie, następnie został zaokrętowany na pokład brytyjskiego krążownika pomocniczego "Circassia", na którym dotarł do Wielkiej Brytanii. W Wielkiej Brytanii Eustachy Jaroszenko został przydzielony do 1. Dywizji Pancernej. Skończył kurs kierowców i dostał się do szwadronu regulacji ruchu, a w nim do plutonu reprezentacyjnego. Wraz ze szwadronem skierowany został w sierpniu 1944 na front w Normandii, a następnie przydzielony do 24. Pułku Ułanów (był m.in. dowódcą czołgu). W marcu 1945 roku skierowany został do szkoły podchorążych w Centrum Wyszkolenia Broni Pancernej i Zmotoryzowanej, a potem służył w wojskach okupacyjnych w Niemczech. Po powrocie do Polski dostał się na rok wstępny w Szkole Głównej Planowania i Statystyki. Zdał egzaminy, ale nie został przyjęty na pierwszy rok. Powrót na uczelnię umożliwił mu minister Adam Rapackim. Eustachy Jaroszenko pracował w spółdzielni mieszkaniowej m.in. jako jej wiceprezes i prezes. Po przejściu na emeryturę został prezesem koła stołecznego byłych żołnierzy 1. Dywizji Pancernej oraz wiceprezesem Krajowego Związku Byłych Żołnierzy Polskich Sił Zbrojnych Na Zachodzie. Zmarł 7 listopada 2015.

Rozmowę audio nagrał Jarosław Pałka w 2010 roku w Warszawie (Polska), sygnatura AHM_1745.