Archiwum Historii Mówionej w Domu Spotkań z Historią
Katalog wszystkich nagrań historii mówionej znajdziesz na audiohistoria.pl
Współwłaścicielem zbioru nagrań jest Ośrodek KARTA
Instytucja m. st. Warszawy
Wyszukaj słowa w nagraniu
Pomoc 
Korzystaj ze wszystkich funkcji i zasobów archiwum za darmo i bez ograniczeń
Czesław Wernicki - biogram
Urodził się 1 lutego 1917 w Mohylewie jako Wiaczesław Czesław Wiernicki, jedyny syn Raisy z domu Sawiejew i Jana Wernickiego. Jego ojciec był lekarzem. Brał udział w I wojnie światowej, po jej zakończeniu nie wrócił do rodziny. Matka zajmowała się domem. W 1921 roku wyjechała do Polski. Pracowała jako guwernantka, następnie wyszła za mąż za Henryka Zbrojskiego i sprowadziła do Polski syna. Zamieszkali w Toruniu.
Czesław Wernicki w 1926 roku rozpoczął naukę w Inowrocławiu w Gimnazjum im. J. Kasprowicza. Po śmierci matki w 1927 roku przeszedł pod opiekę ojca. Naukę kontynuował w Rydzynie. W 1932 roku przeniósł się do Warszawy, gdzie jego ojciec objął stanowisko dyrektora Departamentu Profilaktyki i Lecznictwa Ministerstwa Zdrowia. W stolicy Czesław Wernicki uczęszczał do Gimnazjum im. Tadeusza Reytana, a w 1933 roku wstąpił do „Czarnej Jedynki” – I Warszawskiej Drużyny Harcerskiej im. Romualda Traugutta.
Po zdanej maturze w 1937 roku Czesław Wernicki wstąpił do 30. Dywizji Syberyjsko-Poleskiej w Brześciu nad Bugiem, gdzie w 1938 roku ukończył kurs podchorążych rezerwy. Następnie w 1939 roku został przyjęty do Szkoły Podchorążych Broni Pancernych w Modlinie. W trakcie kampanii wrześniowej brał udział w obronie Różana k. Ostrołęki. Aresztowany przez Niemców, zbiegł wraz z kolegami na Podlasie, gdzie mieszkał i pracował jako ogrodnik w majątku państwa Moniuszków pod Sokołowem Podlaskim. Przystąpił do działalności konspiracyjnej w organizacji AK „Sęp-Proso”. Nasatępnie przeniósł się do Sabni, gdzie zorganizował w młynie punkt rozdzielczy, szkoleniowy oraz bazę AK. Pełnił funkcję dowódcy plutonu karabinów maszynowych. W 1941 poślubił Mariannę z domu Danielak.
Po wysadzeniu przez Niemców młyna w drugiej połowie 1941 roku Czesław Wernicki przeniósł się z żoną do Warszawy, gdzie rozpoczął pracę w Arbeitsamcie przy wypisywaniu kart pracy, które wynosił na potrzeby AK. Tuż przed wybuchem powstania warszawskiego wrócił z rodziną do Sabni. Wziął udział w akcji „Burza”, a następnie, zgodnie z rozkazem, wstąpił do MO i został dowódcą posterunku milicji w Sabniach. W listopadzie 1944 został aresztowany i wywieziony do obozu NKWD w Borowiczach nad Mstą.
Po powrocie do Polski w 1946 roku ukończył we Wrocławiu kurs inspektorski i podjął pracę jako podinspektor w 14. Okręgowej Inspekcji Pracy. Rozpoczął studia na Uniwersytecie Wrocławskim na Wydziale Prawa, których nie ukończył. W 1952 roku wrócił do Warszawy, gdzie do przejścia na emeryturę w 1982 roku pracował jako inspektor pracy dla branży metalowej, transportu drogowego i lotnictwa. Z uwagi na swoją działalność w AK, do 1956 roku był wielokrotnie przesłuchiwany przez UB. W 1994 roku po śmierci pierwszej żony ożenił się z Ireną z domu Leskiewicz. Brał aktywny udział w pracach Harcerskiego Kręgu Seniorów oraz Związku Sybiraków w Sokołowie Podlaskim.
Rozmowę audio nagrała Kraja Drąg w 2008 roku w Warszawie, sygnatura AHM_1071.
Czesław Wernicki w 1926 roku rozpoczął naukę w Inowrocławiu w Gimnazjum im. J. Kasprowicza. Po śmierci matki w 1927 roku przeszedł pod opiekę ojca. Naukę kontynuował w Rydzynie. W 1932 roku przeniósł się do Warszawy, gdzie jego ojciec objął stanowisko dyrektora Departamentu Profilaktyki i Lecznictwa Ministerstwa Zdrowia. W stolicy Czesław Wernicki uczęszczał do Gimnazjum im. Tadeusza Reytana, a w 1933 roku wstąpił do „Czarnej Jedynki” – I Warszawskiej Drużyny Harcerskiej im. Romualda Traugutta.
Po zdanej maturze w 1937 roku Czesław Wernicki wstąpił do 30. Dywizji Syberyjsko-Poleskiej w Brześciu nad Bugiem, gdzie w 1938 roku ukończył kurs podchorążych rezerwy. Następnie w 1939 roku został przyjęty do Szkoły Podchorążych Broni Pancernych w Modlinie. W trakcie kampanii wrześniowej brał udział w obronie Różana k. Ostrołęki. Aresztowany przez Niemców, zbiegł wraz z kolegami na Podlasie, gdzie mieszkał i pracował jako ogrodnik w majątku państwa Moniuszków pod Sokołowem Podlaskim. Przystąpił do działalności konspiracyjnej w organizacji AK „Sęp-Proso”. Nasatępnie przeniósł się do Sabni, gdzie zorganizował w młynie punkt rozdzielczy, szkoleniowy oraz bazę AK. Pełnił funkcję dowódcy plutonu karabinów maszynowych. W 1941 poślubił Mariannę z domu Danielak.
Po wysadzeniu przez Niemców młyna w drugiej połowie 1941 roku Czesław Wernicki przeniósł się z żoną do Warszawy, gdzie rozpoczął pracę w Arbeitsamcie przy wypisywaniu kart pracy, które wynosił na potrzeby AK. Tuż przed wybuchem powstania warszawskiego wrócił z rodziną do Sabni. Wziął udział w akcji „Burza”, a następnie, zgodnie z rozkazem, wstąpił do MO i został dowódcą posterunku milicji w Sabniach. W listopadzie 1944 został aresztowany i wywieziony do obozu NKWD w Borowiczach nad Mstą.
Po powrocie do Polski w 1946 roku ukończył we Wrocławiu kurs inspektorski i podjął pracę jako podinspektor w 14. Okręgowej Inspekcji Pracy. Rozpoczął studia na Uniwersytecie Wrocławskim na Wydziale Prawa, których nie ukończył. W 1952 roku wrócił do Warszawy, gdzie do przejścia na emeryturę w 1982 roku pracował jako inspektor pracy dla branży metalowej, transportu drogowego i lotnictwa. Z uwagi na swoją działalność w AK, do 1956 roku był wielokrotnie przesłuchiwany przez UB. W 1994 roku po śmierci pierwszej żony ożenił się z Ireną z domu Leskiewicz. Brał aktywny udział w pracach Harcerskiego Kręgu Seniorów oraz Związku Sybiraków w Sokołowie Podlaskim.
Rozmowę audio nagrała Kraja Drąg w 2008 roku w Warszawie, sygnatura AHM_1071.
Czesław Wernicki - galeria
