Archiwum Historii Mówionej w Domu Spotkań z Historią
Katalog wszystkich nagrań historii mówionej znajdziesz na audiohistoria.pl
Współwłaścicielem zbioru nagrań jest Ośrodek KARTA
Instytucja m. st. Warszawy
Wyszukaj słowa w nagraniu
Pomoc 
Korzystaj ze wszystkich funkcji i zasobów archiwum za darmo i bez ograniczeń
Zbigniew Książczak - biogram
Urodził się w 1928 roku w Warszawie, miał czworo rodzeństwa (troje zmarło w dzieciństwie). Ojciec był urzędnikiem w fabryce chemicznej Schichta. Zbigniew Książczak od 1935 roku uczył się w szkole powszechnej przy ul. Tarczyńskiej; należał do organizacji Orlęta.
Na początku wojny ojciec z powodów osobistych opuścił rodzinę. W czasie okupacji Zbigniew Książczak wznowił naukę w szkole powszechnej i ukończył ją w czerwcu 1944. Podczas wakacji spędzanych pod Siedlcami był świadkiem wkroczenia Rosjan. Przedostał się do Warszawy; wybuch powstania zastał go u ojca na Mokotowie. Po opuszczeniu miasta w kolumnie wygnanej ludności trafił wraz z ojcem na wieś pod Piasecznem. W październiku został zatrzymany, a następnie przydzielony do grupy Polaków, która w Warszawie pod nadzorem Niemców rabowała opuszczone mieszkania w Śródmieściu. W grudniu 1944 ponownie znalazł się na wsi. Do Warszawy powrócił 17 stycznia 1945. Jego siostra zginęła podczas powstania przysypana gruzami, oboje rodzice przeżyli wojnę.
Zbigniew Książczak przez prawie dwa lata po zakończeniu wojny mieszkał z matką w ruinach rodzinnego domu przy ul. Hożej. W 1945 roku podjął pracę jako robotnik w Społecznym Przedsiębiorstwie Budowlanym. Jednocześnie kontynuował edukację w liceum im. Stefana Batorego, następnie na wydziale polonistyki Uniwersytetu Warszawskiego. Po ukończeniu studiów w 1955 roku otrzymał nakaz pracy w Wojskowej Akademii Politycznej, w której był sekretarzem redakcji „Zeszytów Naukowych” i wykładowcą języka polskiego. Poznał tam swoją przyszłą żonę Danutę, bibliotekarkę. Od 1957 roku poświęcił się pracy dydaktycznej na wielu poziomach nauczaniach w szkołach o różnym profilu. W latach 1968–1975 był lektorem języka polskiego na uniwersytecie w Ołomuńcu. Pełnił również kierownicze funkcje w warszawskich instytucjach podległych ministerstwu: Centralnym Ośrodku Metodycznym, Centralnym Ośrodku Pedagogicznym Szkolnictwa Artystycznego, Pracowni Języka Polskiego w Instytucie Programów Szkolnych. Był czynny zawodowo do 2005 roku jako wykładowca w Akademii Humanistycznej w Pułtusku. Aktywnie działał w ZNP; do 1968 roku był członkiem PZPR. Zmarł w 2019 roku.
Rozmowę audio nagrał Paweł Pięciak w 2016 roku w Warszawie, sygnatura AHM_3354.
Na początku wojny ojciec z powodów osobistych opuścił rodzinę. W czasie okupacji Zbigniew Książczak wznowił naukę w szkole powszechnej i ukończył ją w czerwcu 1944. Podczas wakacji spędzanych pod Siedlcami był świadkiem wkroczenia Rosjan. Przedostał się do Warszawy; wybuch powstania zastał go u ojca na Mokotowie. Po opuszczeniu miasta w kolumnie wygnanej ludności trafił wraz z ojcem na wieś pod Piasecznem. W październiku został zatrzymany, a następnie przydzielony do grupy Polaków, która w Warszawie pod nadzorem Niemców rabowała opuszczone mieszkania w Śródmieściu. W grudniu 1944 ponownie znalazł się na wsi. Do Warszawy powrócił 17 stycznia 1945. Jego siostra zginęła podczas powstania przysypana gruzami, oboje rodzice przeżyli wojnę.
Zbigniew Książczak przez prawie dwa lata po zakończeniu wojny mieszkał z matką w ruinach rodzinnego domu przy ul. Hożej. W 1945 roku podjął pracę jako robotnik w Społecznym Przedsiębiorstwie Budowlanym. Jednocześnie kontynuował edukację w liceum im. Stefana Batorego, następnie na wydziale polonistyki Uniwersytetu Warszawskiego. Po ukończeniu studiów w 1955 roku otrzymał nakaz pracy w Wojskowej Akademii Politycznej, w której był sekretarzem redakcji „Zeszytów Naukowych” i wykładowcą języka polskiego. Poznał tam swoją przyszłą żonę Danutę, bibliotekarkę. Od 1957 roku poświęcił się pracy dydaktycznej na wielu poziomach nauczaniach w szkołach o różnym profilu. W latach 1968–1975 był lektorem języka polskiego na uniwersytecie w Ołomuńcu. Pełnił również kierownicze funkcje w warszawskich instytucjach podległych ministerstwu: Centralnym Ośrodku Metodycznym, Centralnym Ośrodku Pedagogicznym Szkolnictwa Artystycznego, Pracowni Języka Polskiego w Instytucie Programów Szkolnych. Był czynny zawodowo do 2005 roku jako wykładowca w Akademii Humanistycznej w Pułtusku. Aktywnie działał w ZNP; do 1968 roku był członkiem PZPR. Zmarł w 2019 roku.
Rozmowę audio nagrał Paweł Pięciak w 2016 roku w Warszawie, sygnatura AHM_3354.
Zbigniew Książczak - galeria
