Archiwum Historii Mówionej w Domu Spotkań z Historią
Katalog wszystkich nagrań historii mówionej znajdziesz na audiohistoria.pl
Współwłaścicielem zbioru nagrań jest Ośrodek KARTA
Instytucja m. st. Warszawy
Wyszukaj słowa w nagraniu
Pomoc 
Korzystaj ze wszystkich funkcji i zasobów archiwum za darmo i bez ograniczeń
Józef Kardacz - biogram
Urodził się 11 lipca 1921 w Moskwie, jako szóste z siedmiorga dzieci w rodzinie Józefa Kardacza i Janiny z domu Szafrańskiej. Ojciec był ogrodnikiem i botanikiem. Matka zajmowała się wychowaniem dzieci i prowadzeniem domu. Jego dwóch starszych braci zmarło we wczesnym dzieciństwie.
Rodzina Kardaczów przeniosła się do Warszawy w 1923 roku. Zamieszkali w koszarach wojskowych na Żoliborzu, w 1939 roku przeprowadzili się do własnego domu na Marymoncie. Józef Kardacz rozpoczął edukację w szkole powszechnej na ul. Gdańskiej, następnie w szkole na ul. Marii Kazimiery. Miał roczną przerwę w nauce z powodu przemocy ze strony innych uczniów. Kontynuował naukę w szkole powszechnej na ul. Elbląskiej i na ul. Lisa-Kuli.
W czasie okupacji warunki materialne rodziny bardzo się pogorszyły. Józef Kardacz przerwał wówczas naukę w Gimnazjum Zgromadzenia Kupców i zajął się handlem żywnością, pracował też w hurtowni farmaceutycznej. Wstąpił do Związku Walki Zbrojnej, lecz nie kontynuował działalności w tej organizacji i nie brał udziału w jej akcjach. W czasie powstania warszawskiego został wysiedlony przez Niemców razem z innymi mieszkańcami dzielnicy. Udało mu się uciec z eskortowanego pochodu. W kolejnych dniach został zmuszony do pracy przy załadunku drewna na wagony kolejowe i skierowany do wywiezienia do Niemiec, jednak ponownie uciekł z transportu. Przez pewien czas tułał się po centralnej Polsce, szukał matki i siostry, pracował dorywczo. Udało mu się odnaleźć rodzinę i w styczniu 1945 roku powrócił z bliskimi do Warszawy.
W 1945 roku Józef Kardacz otrzymał powołanie do wojska, do szkoły oficerskiej. Służył w Centrum Wyszkolenia Korpusu Bezpieczeństwa Wewnętrznego w Andrzejowie pod Łodzią, w kompanii łączności radiowej. W 1945 roku został przeniesiony do Legnicy. Doświadczył prowokacji i zastraszania, sprawdzano jego poglądy. W grudniu 1945 jako „element niepewny politycznie” został usunięty ze szkoły oficerskiej i przeniesiony karnie do sztabu w okolicach Białegostoku. Zakończył służbę w grudniu 1946. W latach 1947–1967 pracował w Centralnym Biurze Operacyjnym w Urzędzie Radiokomunikacji. Równolegle pracował też w Polskiej Agencji Prasowej. Od 1967 roku był zatrudniony w Radiowym Centrum Odbiorczym. W 1982 roku przeszedł na emeryturę.
Zmarł 28 grudnia 2019.
Rozmowę audio nagrał Michał Zaidlewicz w 2011 roku w Warszawie, sygnatura AHM_ 2448.
Rodzina Kardaczów przeniosła się do Warszawy w 1923 roku. Zamieszkali w koszarach wojskowych na Żoliborzu, w 1939 roku przeprowadzili się do własnego domu na Marymoncie. Józef Kardacz rozpoczął edukację w szkole powszechnej na ul. Gdańskiej, następnie w szkole na ul. Marii Kazimiery. Miał roczną przerwę w nauce z powodu przemocy ze strony innych uczniów. Kontynuował naukę w szkole powszechnej na ul. Elbląskiej i na ul. Lisa-Kuli.
W czasie okupacji warunki materialne rodziny bardzo się pogorszyły. Józef Kardacz przerwał wówczas naukę w Gimnazjum Zgromadzenia Kupców i zajął się handlem żywnością, pracował też w hurtowni farmaceutycznej. Wstąpił do Związku Walki Zbrojnej, lecz nie kontynuował działalności w tej organizacji i nie brał udziału w jej akcjach. W czasie powstania warszawskiego został wysiedlony przez Niemców razem z innymi mieszkańcami dzielnicy. Udało mu się uciec z eskortowanego pochodu. W kolejnych dniach został zmuszony do pracy przy załadunku drewna na wagony kolejowe i skierowany do wywiezienia do Niemiec, jednak ponownie uciekł z transportu. Przez pewien czas tułał się po centralnej Polsce, szukał matki i siostry, pracował dorywczo. Udało mu się odnaleźć rodzinę i w styczniu 1945 roku powrócił z bliskimi do Warszawy.
W 1945 roku Józef Kardacz otrzymał powołanie do wojska, do szkoły oficerskiej. Służył w Centrum Wyszkolenia Korpusu Bezpieczeństwa Wewnętrznego w Andrzejowie pod Łodzią, w kompanii łączności radiowej. W 1945 roku został przeniesiony do Legnicy. Doświadczył prowokacji i zastraszania, sprawdzano jego poglądy. W grudniu 1945 jako „element niepewny politycznie” został usunięty ze szkoły oficerskiej i przeniesiony karnie do sztabu w okolicach Białegostoku. Zakończył służbę w grudniu 1946. W latach 1947–1967 pracował w Centralnym Biurze Operacyjnym w Urzędzie Radiokomunikacji. Równolegle pracował też w Polskiej Agencji Prasowej. Od 1967 roku był zatrudniony w Radiowym Centrum Odbiorczym. W 1982 roku przeszedł na emeryturę.
Zmarł 28 grudnia 2019.
Rozmowę audio nagrał Michał Zaidlewicz w 2011 roku w Warszawie, sygnatura AHM_ 2448.
Józef Kardacz - galeria
