Archiwum Historii Mówionej w Domu Spotkań z Historią
Katalog wszystkich nagrań historii mówionej znajdziesz na audiohistoria.pl
Współwłaścicielem zbioru nagrań jest Ośrodek KARTA
Instytucja m. st. Warszawy
Zofia Osowska - biogram
Urodziła się 24 grudnia 1922 w Warszawie. Rodzina mieszkała
na Pradze, najpierw przy ul. Stalowej, a od 1936 roku przy ul. Ząbkowskiej.
Ojciec Zofii Osowskiej był inwalidą z wojny polsko-bolszewickiej; pracował jako
robotnik najpierw w fabryce farmaceutycznej, później radiotechnicznej. W latach
30. założył własny sklep z artykułami spożywczymi na ul. Folwarcznej. Zofia
Osowska jednocześnie uczyła się w gimnazjum Heleny Rzeszotarskiej przy ul.
Konopackiej i pracowała w sklepie ojca.
W 1938 roku Zofia Osowska poznała swojego przyszłego męża; ślub
odbył się w sierpniu 1940. Państwo Osowscy założyli sklep spożywczy przy ul.
Ząbkowskiej 11. Później przenieśli się z Pragi na lewy brzeg Wisły do pożydowskiego
domu przy pl. Żelaznej Bramy; drugi sklep otworzyli przy ul. Rynkowej. W czasie
walk powstańczych Zofia Osowska z mężem została rozdzielona. Skierowana do
transportu przewożącego Polaków na roboty przymusowe, trafiła do czeskiej
fabryki optycznej Zeissa. Wkrótce udało jej się nawiązać kontakt i dołączyć do męża,
wywiezionego do pracy przymusowej w Brzegu na Dolnym Śląsku. W styczniu 1945 Osowscy
wrócili do Warszawy.
W 1945 roku zaczęli prowadzić sklep kolonialny na ul.
Targowej na Pradze; w 1950 roku zostali zmuszeni przez ówczesne władze do jego
sprzedaży. Jej mąż znalazł zatrudnienie w sklepie obuwniczym. Do 1953 roku Zofia
Osowska pracowała jako księgowa w Centralnej Składnicy Handlowej Przemysłu
Muzycznego, następnie poświęciła się wychowaniu trójki dzieci. W pierwszej połowie lat 60. skończyła średnią szkołę wieczorową. Od 1970 roku aż do przejścia na emeryturę
w 1983 roku pracowała w dziale zatrudnienia i płac fabryki obuwia w Warszawie.
Zmarła 8 marca 2021.
Rozmowę audio nagrała Joanna Urbanek w 2005 i 2006 roku w Warszawie, sygnatura AHM_0004.
Zofia Osowska - galeria
