Relacje

Biograficzne

Urodziła się 9 lipca 1925 w Warszawie. Była jedynym dzieckiem Mariana Krasnodębskiego i Marii z Badowskich - absolwentki Akademii Sztuk Pięknych. Ojciec miał wykształcenie ekonomiczne, był wysokim urzędnikiem Powszechnego Zakładu Ubezpieczeń Wzajemnych. Matka wywodziła się z rodziny artystycznej - jej dziadek był członkiem i założycielem Zachęty, jej ojciec, Adam Badowski, był znanym malarzem i profesorem ASP, matka, Maria Wąsowska-Badowska-Rydygier, była znaną pianistką, profesorem Wyższej Szkoły Muzycznej w Warszawie.

Przez pierwsze trzy lata życia Ewa Krasnodębska mieszkała w Marcelinie (majątek na terenie warszawskich Sielc), potem ojciec otrzymał posadę w Hrubieszowie, a na początku lat 30. rodzina przeniosła się do Mławy. Przed wybuchem II wojny światowej Ewa Krasnodębska ukończyła I klasę gimnazjum w Mławie. W wakacje 1939 rodzina przeprowadziła się do Warszawy, tymczasowo zamieszkała przy ulicy Pankiewicza, w domu babci ze strony matki. W tym mieszkaniu Ewa Krasnodębska, jej matka i babcia spędziły wrzesień 1939 . Po zbombardowaniu kamienicy, 25 września, przeniosły się do ciotki ojca, na Wspólną.

Po powrocie ojca (wysłanego we wrześniu na wschód), rodzina przeniosła się do Mławy. Przez całą wojnę Ewa Krasnodębska pracowała przymusowo - była urzędnikiem w Biurze Podań, pracowała na poligonie pod Mławą, potem w hurtowni i skupie drobiu, miodu i jaj. 

Po zakończeniu wojny Ewa Krasnodębska wyjechała do Włocławka. W 1946 roku zdała maturę i przeprowadziła się do Łodzi, gdzie podjęła studia w Państwowej Wyższej Szkole Aktorskiej. W tym czasie zagrała w "Burzy" i w "Zagadnieniach rosyjskich" w łódzkich teatrach.

W 1947 roku wzięła urlop dziekański, by zagrać w filmie "Za wami pójdą inni". Po zdjęciach zdała na ostatni rok Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Warszawie. W 1949 roku uzyskała dyplom i wyjechała do Wrocławia. Tam pracowała w Teatrze Polskim. W połowie 1951 otrzymała angaż w warszawskim Teatrze Polskim. Po pierwszych sukcesach zachorowała na paraliż strun głosowych na tle nerwowym. Po powrocie do zdrowia, od 1955 roku grała w zespole Teatru Dramatycznego, wraz z innymi aktorami próbowała stworzyć wspólny, niezależny od ministerstwa teatr, znalazła też angaż w Teatrze Komedia. W 1959 roku otrzymała od Wilama Horzycy zaproszenie do zespołu Teatru Narodowego. Występowała na tej scenie przez trzydzieści lat. 

W 1949 roku poślubiła Jana Zakrzewskiego, dziennikarza, korespondenta Polskiego Radia i Telewizji. W latach 1962-1967 przebywała wraz z mężem w Paryżu, w latach 1972-1976 w Nowym Jorku . W czasie pobytu we Francji Ewa Krasnodębska pracowała w sekcji polskiej radia francuskiego, występowała ze spektaklami poetyckimi oraz realizowała  wywiady z  gwiazdami światowego teatru i filmu na zamówienie "Pegaza", audycji TVP. W latach 1975-1976 Ewa Krasnodębska występowała w USA - m.in. na deskach Carnegie Hall i w Kanadzie z przedstawieniem "Listy Chopina". W 1978 roku wydała książkę "Jak odkrywałam Amerykę". 

Do wprowadzenia stanu wojennego Ewa Krasnodębska często występowała w Teatrze Polskiego Radia i Teatrze Telewizji. Na początku lat 80. wystawiła monodram "Śmiech Afrodyty" na rzecz "Solidarności". 

W 1989 roku Ewa Krasnodębska zagrała swój ostatni spektakl "Wizyta starszej pani" (w Teatrze Narodowym). Ewa Krasnodębska mieszka w Warszawie.

Rozmowę audio nagrała Anna Mizikowska w 2012 roku w Warszawie, sygnatura AHM_2728.