Relacje

Biograficzne

Urodził się 8 września 1919 w Warszawie. Tadeusz i jego siostra bliźniaczka, Maria (obecnie Nowicka), byli najstarszymi z siedmiorga dzieci Józefa Samuela i Aldony Lipszyc. Ojciec był inżynierem rolnictwa; od 1918 roku pracował w Ministerstwie Rolnictwa i Reform Rolnych. Zmarł niespodziewanie na atak serca jeszcze przed wybuchem II wojny światowej. Matka pochodziła z polskiej rodziny Jastrzębskich, urodziła się i wychowała w Gruzji. Podczas II wojny światowej pomagała ukrywać się wielu osobom żydowskiego pochodzenia, za co otrzymała medal Sprawiedliwy wśród Narodów Świata.
W połowie lat 20. Tadeusz Lipszyc z całą rodziną zamieszkał w Warszawie, początkowo przy ulicy Rakowieckiej, następnie na terenie I kolonii Warszawskiej Spółdzielni Mieszkaniowej na Żoliborzu. W 1932 lub 1933 roku rodzice, przy wsparciu finansowym dziadka, wybudowali na Bielanach drewniany dom, w którym Tadeusz Lipszyc mieszka do dziś. Tadeusz Lipszyc uczęszczał do Prywatnej Koedukacyjnej Szkoły Powszechnej „Rodziny Wojskowej” i Gimnazjum nr 5 im. Księcia Józefa Poniatowskiego na Żoliborzu. W 1937 roku zdał maturę i rozpoczął studia na wydziale filozofii Uniwersytetu Warszawskiego (krótko kontynuował je po wojnie).

Po wybuchu II wojny pracował w przedsiębiorstwie budowlanym. Zajmował się odbudową domów na warszawskim Kole, zniszczonych przez pierwsze niemieckie bombardowania. Większą część okupacji niemieckiej przeżył w Ostrówku koło Radzymina, pracując w rodzinnym gospodarstwie rolnym. W 1944 roku dwukrotnie zmuszony był uciekać z domu przed zbliżającym się frontem.W styczniu 1945 wrócił do Warszawy. Został kierownikiem grupy wyburzeniowej w Spółdzielczym Przedsiębiorstwie Budowlanym; zajmował się usuwaniem wypalonych murów przedwojennych zabudowań. W latach 50. pracował jako sekretarz literacki, dramaturg, autor tekstów piosenek w teatrze Ateneum w Warszawie. Następnie związał się z Redakcją Literacką Polskiego Radia (Dział Programów dla Dzieci i Młodzieży). Jest autorem wielu słuchowisk. W chwili wprowadzenia stanu wojennego należał do Solidarności. Był przesłuchiwany przez Służbę Bezpieczeństwa działającą na terenie rozgłośni. Został zmuszony do przejścia na wcześniejszą emeryturę. Do lat 90. współpracował okazjonalnie z Polskim Radiem. Zmarł w 2018 roku.

Rozmowę audio nagrała Aleksandra Ciecieląg w 2011 roku w Warszawie, sygnatura AHM_2356.