Relacje

Biograficzne

Urodził się 5 kwietnia 1934 roku w Wilnie. Mieszkał wraz z rodzicami na Starym Mieście przy Zaułku Bernardyńskim. Jego ojciec był oficerem Wojska Polskiego, legionistą, przewodniczącym związku zawodowego inwalidów wojennych, matka zaś nauczycielką.

Bohdan Poręba całą II wojnę światową spędził w Wilnie. Jego ojciec działał w konspiracji. Bohdan Poręba w czasie wojny pobierał naukę szkolną w domu oraz na tajnych kompletach. Po wkroczeniu Armii Czerwonej w 1944 roku zaczął chodzić do nowo powstałego gimnazjum.

W maju 1945 roku rodzina podjęła decyzję o opuszczeniu Wilna. Znalazła się w Bydgoszczy. Bohdan Poręba chodził tam do gimnazjum, był drużynowym 5. Bydgoskiej Drużyny Harcerskiej. W 1951 roku zdał maturę i egzamin do Szkoły Filmowej w Łodzi; był najmłodszym studentem. Spotkał tu m.in. kolegów z Wilna: Janusza Wejcherta, Zbigniewa Chmielewskiego, Ryszarda Bera. Szkołę ukończył z wyróżnieniem w 1955 roku. W 1957 roku za film Wyspa wielkiej nadziei otrzymał nagrodę Polskiej Krytyki Filmowej. W 1959 roku zadebiutował jako reżyser filmu pełnometrażowego obrazem Lunatycy. Jego kolejne filmy to Droga na Zachód (1961) i Daleka jest droga (1963). Po tym ostatnim filmie, ukazującym polskich żołnierzy walczących w czasie II wojny na Zachodzie, Bohdan Poręba został na sześć lat pozbawiony możliwości wykonywania zawodu. W tym okresie podjął pracę w teatrze w Bydgoszczy, wystawiał przedstawienia także w innych miastach. Do zawodu reżysera filmowego powrócił w 1968 roku. W 1969 roku wstąpił do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, chcąc w ten sposób wyrazić poparcie dla wydarzeń politycznych 1968 roku. W 1973 roku nakręcił film Hubal poświęcony postaci majora Henryka Dobrzańskiego. Film ten obejrzało 12 milionów widzów. W tym okresie Bohdan Poręba założył studio filmowe PROFIL. Wyreżyserował film Polonia Restituta (1980) i Katastrofa w Gibraltarze (1983). W 1981 roku założył Zjednoczenie Patriotyczne „Grunwald”, został jego przewodniczącym. W roku 1982 wstąpił do Patriotycznego Ruchu Odrodzenia Narodowego. W 1990 roku na XI zjeździe PZPR głosował, jako jeden z nielicznych delegatów, przeciw rozwiązaniu partii. Swój ostatni film, Siwa Legenda, nakręcił w 1991 roku. Był członkiem Stronnictwa Narodowego i Polskiego Komitetu Słowiańskiego, publikował artykuły w prasie narodowej. Był dwukrotnie żonaty. Z drugą żoną, aktorką Ewą Jastrzębowską, miał syna Macieja. Zmarł w 2014 roku.

Rozmowę audio nagrał Przemysław Sieradzan w 2007 roku w Warszawie, sygnatura AHM_0446.