Relacje

Biograficzne

Urodziła się 13 kwietnia 1928 w Warszawie w rodzinie Heleny i Stanisława Wojcieszków. Miała młodszą siostrę. Ojciec zmarł w 1930 roku. Matka przy wsparciu najbliższej rodziny wychowywała dwie córki, dwa lata przed wybuchem wojny zatrudniła się w kuchni szpitala na Solcu. Wraz z dziećmi mieszkała w jednopokojowym lokalu przy ul. Belgijskiej na Mokotowie. Stanisława Wysocka w wieku pięciu lat zaczęła chodzić do ochronki prowadzonej przez siostry zakonne. Dwa lata później poszła do szkoły powszechnej przy ul. Kazimierzowskiej.

Stanisława Wysocka w czasie okupacji ukończyła szkołę powszechną, potem uczyła się w zawodowej szkole rękodzielniczej. W wieku 16 lat, namówiona przez koleżanki, wstąpiła do Narodowych Sił Zbrojnych; w czasie powstania warszawskiego zaciągnęła się do Wojskowej Służby Kobiet przy pułku „Baszta” Mokotów. Brała udział w odgruzowaniu, pomagała rannym, pracowała w wytwórni uzbrojenia przy ul. Wiktorskiej. Pod koniec września Stanisława Wysocka z matką znalazła się w kolumnie ludności cywilnej wyprowadzanej przez Niemców z Warszawy. Udało im się uciec i znaleźć schronienie u brata matki we Włochach pod Warszawą.

W styczniu 1945 powróciły do Warszawy, zatrzymały się u rodziny przy ul. Idzikowskiego, ponieważ ich dom przy ul. Belgijskiej został spalony. Stanisława Wysocka zatrudniła się jako sprzątaczka w budynkach, które miały być udostępnione wojsku. Tam poznała żołnierza ludowego Wojska Polskiego, Jana Wysockiego. Pobrali się w czerwcu 1946. Stanisława Wysocka początkowo była telefonistką w centrali telefonicznej w Al. Ujazdowskich. W sierpniu 1946 została aresztowana, była przetrzymywana w Wojewódzkim Urzędzie Bezpieczeństwa w Warszawie przy ul. Sierakowskiego. Po dwóch tygodniach wypuszczono ją na wolność. Miała trudności ze znalezieniem zatrudnienia. Dzięki mężowi podjęła pracę w biurze ZMP, a w 1949 roku w Komendzie Głównej „Służby Polsce”. Po urodzeniu dzieci zajęła się domem. Rodzina przeprowadziła się do mieszkania przy ul. Bartosiewicza, później przy ul. Gałczyńskiego. Zmarła w 2017 roku.

Rozmowę audio nagrała Agata Zalewska w 2010 roku w Warszawie, sygnatura AHM_1801.