Relacje

Biograficzne

Urodził się 12 lutego 1927. Syn Stanisława i Marty Bednarków. Wraz z rodziną zamieszkiwał kamienicę przy ul. Męcińskiej 29 na Grochowie. Ojciec był ochotnikiem wojny 1920 roku. Konrad uczęszczał do Szkoły Powszechnej nr 60 przy ul. Świdrzańskiej, był też harcerzem w 22 Szczepie „Watra”.

W czasie bombardowań we wrześniu 1939 roku razem z rodziną przeniósł się na Białołękę. Ojciec zmarł na zapalenie płuc w 1940 roku. Po ukończeniu w 1942 roku siódmej klasy w szkole przy ul. Boremlowskiej Konrad Bednarek zapisał się do gimnazjum zawodowego przy kontrolowanych przez Niemców Optische Präzisions-Werke (dawnych Polskich Zakładach Optycznych). Gimnazjum było filią szkoły Carla Zeissa w Jenie. Absolwenci zobowiązani byli do pracy w zakładach. Uczniowie werbowali się wzajemnie do Szarych Szeregów. Konrad Bednarek przyłączył się do „Bojowych Służb”, drużyny nr 400. Wynosił części mechaniczne na potrzeby konspiracji, jak również zajmował się kolportażem gazetek, ulotek i plakatów.

Podczas powstania warszawskiego skierowano go do ostrego pogotowia przy ul. Stalowej, później na Bródno do budowy barykad.                       

Po upadku powstania na Pradze wraz z harcerzami i ludnością cywilną dostał rozkaz wymarszu do majątku w Choszczówce nieopodal Jabłonny. Od tego momentu Konrad Bednarek razem ze starszą siostrą Krystyną a potem bratem Kazimierzem, rozpoczął tułaczkę po Mazowszu i Kielecczyźnie, korzystając z pomocy Rady Głównej Opiekuńczej (RGO) i pracując w gospodarstwach. W jednym z nich poznał przyszłą żonę. Matka z młodszą siostrą Haliną zostały wywiezione na roboty do Berlina, skąd po zakończeniu wojny dotarły do Warszawy. Tam rodzina spotkała się w marcu 1945 roku.

Po wojnie Konrad Bednarek studiował na politechnice. Następnie pracował w zakładach optycznych i fabryce pomocy szkolnych. Jako inżynier wyjeżdżał w liczne delegacje zagraniczne, w tym do ZSRR, NRD i Francji. Należał do harcerstwa, był podharcmistrzem do momentu rozwiązania organizacji, konfiskaty sztandarów i pieniędzy składkowych przez ówczesne władze. Po ślubie z Barbarą zamieszkał w Podkowie Leśnej.

W latach stalinowskich stał się ofiarą donosu na UB. Jako wróg systemu został aresztowany, wielokrotnie przesłuchiwany. Odebrano mu nagrodę państwową. Pracy jednak nie stracił.

Był mężem, ojcem i dziadkiem. Zmarł w październiku 2016.

Rozmowę audio nagrał Tadeusz Nagalski w 2011 roku w Warszawie (Polska), sygnatura AHM_2346.