Relacje

Biograficzne

Urodziła się 15 czerwca 1932 w Warszawie. Wraz z rodzicami i rodzeństwem mieszkała w dzielnicy Ochota. W czasie wojny ojciec zaangażował się w działalność konspiracyjną. Matka Wandy Betlińskiej zginęła w czasie powstania warszawskiego. Po zajęciu Ochoty przez wojska niemieckie, 10 sierpnia 1944, Wandę Betlińską wypędzono z domu wraz z ciotką i babcią. Zostały przewiezione do obozu przejściowego w Pruszkowie. 12 sierpnia 1944 Wanda Betlińska znalazła się w KL Auschwitz. W styczniu 1945 roku została wraz z ciotką ewakuowana do Berlina, gdzie przebywała w tzw. freilagrze. Pracowała tam m.in. przy odgruzowywaniu miasta. Pod koniec kwietnia 1945 obóz został wyzwolony przez Armię Czerwoną. W pierwszych dniach maja Wanda Betlińska wróciła do Warszawy.

W 1945 roku zamieszkała wraz z rodziną w Olsztynie, gdzie od wiosny następnego roku uczęszczała do szkoły podstawowej dla dorosłych. W 1947 roku w związku z prześladowaniem ojca przez UB przeniosła się z nim do Legnicy. Rok później, w wieku 16 lat, wyszła za mąż. W październiku 1949 roku ojciec został śmiertelnie pobity przez funkcjonariuszy UB.

Wanda Betlińska pracowała jako krawcowa, wychowując trójkę dzieci. Pod koniec lat 50. zaginiony w 1944 roku brat Stanisław odnalazł ją i od tej pory był pod jej opieką. Wanda Betlińska czynnie działa w Stowarzyszeniu Opieki nad Więźniami.

Rozmowę audio nagrała Joanna Komperda w 2007 roku w Lubinie, sygnatura AHM_0556.