Relacje

Biograficzne

Urodziła się w Warszawie 9 października 1923 jako jedyna córka Józefa i Marii Waliszewskich. Ojciec prowadził własne biuro patentowe w kamienicy, w której mieszkali, przy ul. Twardej 55a. Matka była nauczycielką.

Jadwiga Sobol uczęszczała do szkoły podstawowej pani Wołowskiej, która miała charakter szkoły katolickiej. Następnie zdała do Gimnazjum im. Słowackiego w Warszawie, gdzie przed wojną zdążyła ukończyć dwie klasy. W czasie działań wojennych ojciec wywiózł rodzinę do Józefowa, sam jako kapitan rezerwy, stawił się w Twierdzy Modlin. Podczas okupacji Jadwiga Sobol uczęszczała na kursy sanitarne (praktyki odbywała w szpitalu Przemienienia Pańskiego na Pradze) i tajne komplety wciąż w ramach gimnazjum im. Słowackiego. Przed wybuchem powstania warszawskiego udało jej się zdać małą maturę.

W momencie wybuchu powstania warszawskiego Jadwiga Sobol stawiła się na Pradze, na ulicy Floriańskiej. Pozostała na służbie w szpitalu Przemienienia Pańskiego przez pierwszy tydzień, aż do kapitulacji powstania w tej dzielnicy. Z Warszawy udało jej się wydostać wraz z ludnością cywilną, przez obóz przejściowy we Włoszczowej trafiła do wsi Dzierzgów. Tam Jadwiga Sobol zaczęła pracować w szpitalu, który oficjalnie był placówką dla ludności cywilnej deportowanej z Warszawy, a w rzeczywistości pracował na rzecz partyzantów z lasów kieleckich. W listopadzie 1944 Jadwidze Sobol udało się w Dzierzgowie spotkać z matką.

Po zakończeniu działań wojennych razem wróciły do Warszawy i zamieszkały w Ursynowie. Jadwiga Sobol pracowała w CPN i jednocześnie uczyła się na Wydziale Prawa Uniwersytetu Warszawskiego. W grudniu 1948 wyszła za mąż za Ryszarda Sobola. Urodziła syna i dwie córki. W 1997 roku Jadwiga Sobol założyła organizację charytatywną Ośrodek Akcji Bezpośredniej Pomocy Głodującym, którą prowadziła przez wiele lat.

Rozmowę audio nagrała Anna Piłat w 2009 roku w Warszawie, sygnatura AHM_1251.