Relacje

Biograficzne

Urodził się 21 października 1937 we Włochach pod Warszawą. Ojciec – Czesław Kicman. Matka – Monika z domu Formińska. Rodzice pracowali w urzędzie telekomunikacyjnym przy ul. Nowogrodzkiej w Warszawie.

Po wybuchu drugiej wojny światowej ojciec ewakuował się na wschód, matka z dwuletnim synem Stanisławem pozostała w stolicy. Jesienią 1939, po powrocie ojca, ze względów bezpieczeństwa nie wrócili do wynajmowanego wcześniej mieszkania we Włochach. Wyjechali do brata ojca, kolejarza, mieszkającego w Witoni pod Kutnem (tereny przyłączone do Rzeszy). Po pewnym czasie rodzice, ostrzeżeni przed grożącym im aresztowaniem, uciekli z synem Stanisławem z powrotem do Warszawy. W czasie okupacji niemieckiej oboje rodzice byli zaangażowani w działalność konspiracyjną w ramach ZWZ-AK. W czasie powstania warszawskiego, 8 sierpnia 1944, Stanisław z matką i babcią zostali wyrzuceni z domu przez oddziały tłumiące powstanie. Dom został spalony, a mieszkańcy zapędzeni do kościoła św. Wojciecha na Woli. Byli świadkami egzekucji przeprowadzanych przez Niemców w pobliżu kościoła. Z Dworca Zachodniego zostali przetransportowani do Pruszkowa. Stamtąd transportem deportowani do obozu koncentracyjnego Bergen-Belsen, następnie do obozu pracy w Hameln koło Hanoweru, gdzie funkcjonowały zakłady przemysłowe i zbrojeniowe. Zostali wyzwoleni przez wojska amerykańskie w kwietniu 1945. Przebywali najpierw w amerykańskiej, potem w brytyjskiej strefie okupacyjnej. Wrócili do Polski.

W drugiej połowie lat 40. rodzina mieszkała w Jeleniej Górze. Następnie przeprowadziła się do Grodziska Mazowieckiego, potem do Warszawy, gdzie Stanisław Kicman kontynuował naukę w szkole podstawowej, potem w liceum. Przerwał naukę i przeniósł się do Niższego Seminarium Duchownego przy ul. Kawęczyńskiej. Potem studiował socjologię w Wyższej Szkole Nauk Społecznych. Był aktywny w duszpasterstwie akademickim i harcerstwie. W 1959 roku wziął ślub, ma dwóch synów. Od 1959 roku pracował zawodowo m.in. jako kierownik klubu sportowego „Sarmata”; w administracji Lotniczych Zakładach Remontowych na Kole; w Zjednoczeniu Przemysłu Gazowniczego. Był członkiem Stronnictwa Demokratycznego. Ukończył studia teologiczne na Papieskim Wydziale Teologicznym w Warszawie.

Był działaczem społecznym związanym z Kościołem katolickim. Po śmierci żony, w 2012 roku ponownie wstąpił do seminarium duchownego. W 2013 r. przyjął święcenia kapłańskie.

Zmarł 16 kwietnia 2021.

Rozmowę audio nagrała Alina Szamruchiewicz w 2010 roku w Warszawie, sygnatura AHM_1712.