Relacje

Biograficzne

Urodziła się 3 czerwca 1927 w Poznaniu jako najstarsze z czworga dzieci Władysławy z Schauerów i Wincentego Naporskich. Po niej na świat przyszły dwie siostry, Krystyna i Barbara oraz brat, Maciej.

Dzieciństwo i wczesną młodość spędziła w Toruniu. Tam zastała rodzinę druga wojna światowa. Ojciec w sierpniu 1939 został zmobilizowany jako oficer KOP-u, służył na Wileńszczyźnie, skąd trafił do stalagu na terenie Łotwy; do Torunia wrócił w 1940 roku. Był zmuszony ukrywać się. Cała rodzina w 1940 roku w obawie przed wysiedleniem wyjechała do Lublina, gdzie ojciec znalazł pracę, a dzieci podjęły naukę. Bożena Gardolińska przemycała leki dla partyzantów walczących w okolicznych lasach. W 1944 roku rodzina schroniła się w klasztorze karmelitów w Czernej koło Krakowa.

Wiosną 1945 rodzina osiedliła się w Zielonej Górze, gdzie Bożena Gardolińska ukończyła gimnazjum i liceum ogólnokształcące. Po zdaniu matury w 1948 roku nie dostała się na medycynę. Ukończyła Państwową Szkołę Pielęgniarstwa w Poznaniu. Pierwszy nakaz pracy skierował ją w 1951 roku do Olsztyna. W 1952 roku poznała męża, Jana Gardolińskiego, z którym wzięła ślub w 1953 roku. Zamieszkała w Mielcu, rodzinnym mieście męża. Podjęła pracę w Średniej Szkole Pielęgniarskiej, awansowała na stanowiska zastępcy dyrektora tej instytucji. W 1954 roku Bożena Gardolińska wraz z mężem przeniosła się do Poznania, gdzie podjęła pracę w Wyższej Szkole Pielęgniarskiej. Wkrótce przyszli na świat jej dwaj synowie, Wojciech i Tomasz. Po kilku latach rodzina przeniosła się do Ursusa, a potem na warszawską Wolę. Bożena Gardolińska objęła funkcję kuratora dzielnicowego i zaczęła pracować jako sekretarka w szkole, gdzie m.in. zakładała związek zawodowy „Solidarność”. Brała aktywny udział w życiu Kościoła Katolickiego, była członkinią Zjednoczenia Apostolstwa Katolickiego.

Rozmowę audio nagrała Alina Szamruchiewicz w 2008 roku w Warszawie (Polska), sygnatura AHM_1016.