Archiwum Historii Mówionej w Domu Spotkań z Historią
Katalog wszystkich nagrań historii mówionej znajdziesz na audiohistoria.pl
Współwłaścicielem zbioru nagrań jest Ośrodek KARTA
Instytucja m. st. Warszawy
Wyszukaj słowa w nagraniu
Pomoc 
Korzystaj ze wszystkich funkcji i zasobów archiwum za darmo i bez ograniczeń
Kazimiera Marzec - biogram
Urodziła się 3 grudnia 1929 w Kłodnie Wielkim w powiecie żółkiewskim (obecna Ukraina) w rodzinie państwa Blatników. Miała dwóch starszych braci. Ojciec był fornalem w miejscowym folwarku, później gajowym w lasach państwowych. Mama zajmowała się gospodarstwem i wychowywała dzieci. Od 1936 roku Kazimiera Marzec uczęszczała do wiejskiej szkoły powszechnej z polskim i ukraińskim językiem nauczania.
W lutym 1940 rodzice Kazimiery Marzec, brat Tadeusz i ona zostali wywiezieni na Ural (najstarszy brat przebywał w tym czasie u babci, został wywieziony innym transportem i w inne miejsce, spotkał się z rodziną dopiero w 1957 roku). 8 marca dotarli do obwodu swierdłowskiego. Osiedlono ich w posiołku w rejonie sierowskim. Matka i brat pracowali w lesie przy zbiórce żywicy.
Po zawarciu umowy Sikorski-Majski Blatnikowie uzyskali swobodę przemieszczania się i we wrześniu 1941 wyjechali do Czelabińska. Tam pracowali przy kopaniu ziemniaków w kołchozie. Potem postanowili pojechać do Orenburga, gdzie znajdował się punkt zborny polskiego wojska, ale pociąg dowiózł ich do Taszkientu. Stamtąd trafili do Samarkandy, nie znaleźli pracy i wyjechali do Dżambułu (obecnie Taraz) w Kazachstanie. Przez ponad rok pracowali przy uprawie buraków w kołchozie w rejonie szujskim, brat zajmował się zaopatrzeniem w mleko. Po roku przenieśli się do Szu w obwodzie żambylskim, zbudowali lepiankę. Matka pracowała jako stróż i magazynier w składzie nawozów.
Latem 1943 ojciec Kazimiery Marzec dostał się do armii Berlinga. W 1944 roku Kazimiera Marzec zachorowała na zapalenie płuc, potem na tyfus, cudem przeżyła. Po wyzdrowieniu zajmowała się handlem na miejscowym bazarze. W latach 1944–1945 wraz z matką i bratem przeżyła wielki głód.
21 kwietnia 1946 Blatnikowie wyruszyli transportem powrotnym do Polski. Po miesięcznej podróży dotarli do Nakła, skąd udali się do ciotki mieszkającej w Kluczborku. Tam odnalazł ich ojciec, wcześniej zdemobilizowany. Rodzina otrzymała poniemieckie gospodarstwo w Pieczycach koło Dzierżoniowa na Dolnym Śląsku.
W 1949 roku Kazimiera Marzec wyszła za mąż. Przez ponad 20 lat pracowała jako tkaczka. W latach 70. przeniosła się w rodzinne strony męża – do Kunowa w województwie lubelskim. Tam pracowała w gospodzie, a potem w szkole.
Obecnie jest na emeryturze. Bierze udział w Międzynarodowych Marszach Pamięci Zesłańców Sybiru odbywających się w Białymstoku.
Rozmowę audio nagrał Łukasz Filipek w 2008 roku w Firleju, sygnatura AHM_0922.
Kazimiera Marzec - galeria
