Relacje

Biograficzne

Urodziła się 15 kwietnia 1924 w Warszawie, w zasymilowanej rodzinie żydowskiej. Jej ojciec był syjonistą, współtworzył biuro organizacji HIAS, pomagające Żydom emigrującym z Galicji Wschodniej po rewolucji bolszewickiej. Zmarł, gdy Halina Aszkenazy-Engelhard miała rok. Matka była nauczycielką, należała do PPS.
W 1940 roku Halina Aszkenazy-Engelhard razem z matką i kuzynką Celiną została wyrzucona z mieszkania przy Ogrodowej i przesiedlona do getta na ul. Franciszkańską 20. Do 1 lutego 1943 pracowała razem z matką w fabryce baterii. Potem z matką ukrywała się w schronie pod kamienicą przy Franciszkańskiej. Po dwóch tygodniach powstania w getcie, z matką i kuzynką została wysłana do obozu na Majdanku. Razem z kuzynką uciekła z transportu, matka zginęła w obozie.
Halina Aszkenazy-Engelhard przedostała się do Warszawy (jej kuzynka zginęła w drodze). Ukrywała się na plebanii bazyliki Najświętszego Serca Jezusowego na Pradze dzięki pomocy znajomego matki, księdza Michała Kubackiego, nocowała też w domu noclegowym dla kobiet i w klasztorze szarytek na Tamce. Pracowała w kuchni parafialnego Caritasu. Później ukrywała się jako służąca u dwóch polskich rodzin.
W czasie powstania warszawskiego pracowała w powstańczej szwalni przy ul. Siennej, gotowała i roznosiła posiłki na posterunki żołnierzy AK. We wrześniu trafiła do obozu przejściowego w Pruszkowie, skąd wywieziono ją do pracy w fabryce Schwarzkopfa w Berlinie.
W maju 1945 wróciła do Warszawy, potem przeniosła się do Łodzi. Tam ukończyła gimnazjum i liceum. Pracowała w organizacji syjonistycznej.
W lutym 1947 wyjechała przez Francję do Izraela. Mieszkała w Hajfie, potem w Tel Awiwie. Pracowała m.in. jako sekretarka na uniwersytecie, przewodniczyła Związkowi Żydów Warszawskich. Swe wspomnienia spisała w kilku książkach.
Zmarła w 2016 roku.

Rozmowę audio nagrała Magdalena Stopa w 2011 roku w Tel Awiwie w Izraelu, sygnatura AHM_2201.