Archiwum Historii Mówionej w Domu Spotkań z Historią
Katalog wszystkich nagrań historii mówionej znajdziesz na audiohistoria.pl
Współwłaścicielem zbioru nagrań jest Ośrodek KARTA
Instytucja m. st. Warszawy
Wyszukaj słowa w nagraniu
Pomoc 
Korzystaj ze wszystkich funkcji i zasobów archiwum za darmo i bez ograniczeń
Henryk Komorowski - biogram
Urodził się 22 maja 1922 w Warszawie jako najmłodszy z trzech synów Henrietty z domu Marconi i Jerzego Komorowskich. Matka była córką przemysłowca Henryka Marconiego, dyrektora Zakładów Mechanicznych „Lilpop, Rau i Loewenstein” w latach 1869–1919, i Stanisławy z domu Lilpop – córki założyciela Zakładów. Ojciec był inżynierem hutnictwa i górnictwa.
Rodzice Henryka Komorowskiego pobrali się w 1916 roku. Do 1917 roku mieszkali w Stanach Zjednoczonych, następnie we Francji i Szwajcarii, skąd w 1920 roku wrócili do Warszawy. Jerzy Komorowski w latach 1920–1938 był dyrektorem Zakładów Mechanicznych „Lilpop, Rau i Loewenstein”. W 1938 roku otrzymał kierownicze stanowisko w polskim przemyśle w Cieszynie.
Przed 1939 rokiem rodzina Komorowskich mieszkała w willi „Pod Karczochem” w Al. Ujazdowskich. Henryk Komorowski uczył się na prywatnych kompletach, potem zdał do piątej klasy szkoły powszechnej. Naukę kontynuował w Gimnazjum i Liceum im. Mikołaja Reja.
Po wybuchu wojny ukończył drugą klasę liceum w ramach tajnego nauczania. Krótko pracował w sklepie firmy Norblin przy ul. Marszałkowskiej 127. W 1940 roku zdał tajną maturę i wyjechał do majątku ciotki w Dębowej Górze niedaleko Skierniewic. Tam pracował jako pomocnik administratora i księgowy, dostarczał obowiązkowe kontyngenty wojskowe z uzyskanych upraw. Jednocześnie współpracował z Armią Krajową – przekazywał zakonspirowane informacje na temat ilości rannych w skierniewickim szpitalu wojskowym. Organizował w Skierniewicach i Dębowej Górze zakwaterowanie i żywność dla ludności uciekającej z powstania warszawskiego.
W styczniu 1945 majątek w Dębowej Górze został splądrowany przez żołnierzy Armii Czerwonej. Henryk Komorowski wyjechał do Wrocławia z jednym z braci. W latach 1945–1947 pracował w Państwowej Fabryce Wagonów we Wrocławiu jako sekretarz dyrektora naczelnego i kierownik gospodarstw rolnych administrowanych przez fabrykę. Działał w Wydziale Gier i Dyscypliny Dolnośląskiego Okręgowego Związku Piłki Nożnej.
W 1947 roku wrócił do Warszawy, rozpoczął studia ekonomiczne w Szkole Głównej Handlowej oraz pracę w Polskim Związku Piłki Nożnej. Do 1953 roku był naczelnikiem wydziału sportów wodnych i zimowych w Głównym Komitecie Kultury Fizycznej, potem pracował jako zastępca kierownika działu organizacji produkcji w Miastoprojekcie ZOR w Warszawie. W latach 1958–1988 pracował jako starszy projektant ekonomista w Centralnym Biurze Projektowo-Badawczym Dróg i Mostów Transprojekt.
Ożenił się w 1949 roku. Miał dwóch synów. Przeszedł na emeryturę w 1988 roku. Działał w Towarzystwie Opieki nad Zabytkami – był członkiem Zarządu Głównego i skarbnikiem.
Zmarł w kwietniu 2016 roku.
Rozmowę audio nagrała Aleksandra Grażyńska w 2010 i 2011 roku w Warszawie, sygnatura AHM_2244.
Henryk Komorowski - galeria
