Archiwum Historii Mówionej w Domu Spotkań z Historią
Katalog wszystkich nagrań historii mówionej znajdziesz na audiohistoria.pl
Współwłaścicielem zbioru nagrań jest Ośrodek KARTA
Instytucja m. st. Warszawy
Wyszukaj słowa w nagraniu
Pomoc 
Korzystaj ze wszystkich funkcji i zasobów archiwum za darmo i bez ograniczeń
Bruno Miecugow - biogram
Urodził się 29 lipca 1927 w Iwoniczu-Zdroju. Jego ojciec był kierownikiem działu mieszkaniowego w zarządzie Uzdrowiska Iwonicz, później plenipotentem hrabiów Załuskich, matka prowadziła pensjonat. Bruno Miecugow rozpoczął edukację w szkole we wsi Iwonicz, naukę kontynuował w domu. Wybuch II wojny światowej uniemożliwił mu wyjazd do gimnazjum w Rydzynie. Naukę podjął dopiero w 1942 roku, na tajnych kompletach w tzw. Białym Klasztorze u sióstr zakonnych.
Lata wojny rodzina Miecugowów spędziła w Iwoniczu-Zdroju. Podczas okupacji Bruno Miecugow pomagał ojcu ratować Żydów z getta w Tarnowie i Rymanowie, ukrywając ich w Milanówku pod Warszawą. W 1944 roku na krótko przyłączył się do partyzantów, jednak jako niepełnoletni i bez zgody rodziców, został odesłany do domu.
Pod koniec wojny, po wyjściu wojsk sowieckich z Iwonicza, poszedł do czwartej klasy gimnazjum. Maturę zdawał eksternistycznie w 1946 roku. Dostał się na Politechnikę Wrocławską. W roku 1948 przez semestr studiował na Politechnice Warszawskiej, następnie wyjechał do Krakowa, gdzie od 1950 roku kontynuował studia na Akademii Górniczo-Hutniczej. W tym czasie debiutował jako autor w czasopiśmie satyrycznym „Szpilki". W październiku 1951 przerwał studia i rozpoczął pracę w dziale terenowym „Echa Krakowa". Rok później przeniósł się do Nowej Huty, gdzie pracował dla gazety „Budujemy Socjalizm". Po roku pracy został zwolniony i jako wolny strzelec współpracował z kilkoma periodykami. W roku 1952 ożenił się po raz pierwszy, miał syna i córkę. W 1970 rozwiódł się, następnie ponownie ożenił.
W 1955 Bruno Miecugow rozpoczął współpracę z „Dziennikiem Polskim” i rozpoczął karierę twórcy kabaretowego. Jako wolny strzelec pisał m.in. do „Gazety Krakowskiej”. W listopadzie 1959 we współpracy z reportażystą radiowym Jackiem Stworą i satyrykiem Tadeuszem Kwiatkowskim napisał szopkę noworoczną dla Polskiego Radia. Słuchowisko przeniesiono na scenę, co dało początek kabaretowi w Jamie Michalika. Bruno Miecugow współpracował z nim do zakończenia jego działalności w 1990 roku. W wieku 74 lat przeszedł na emeryturę. Z „Dziennikiem Polskim” współpracował do 2005 roku, pisząc regularnie „Listy do redaktora”.
Zmarł 17 lipca 2007 roku w Krakowie.
Rozmowę audio nagrała Katarzyna Pochodaj w 2007 roku w Krakowie, sygnatura AHM_0271.
Bruno Miecugow - galeria
