Wyszukaj słowa w nagraniu
Pomoc  
[[frag.start]]
Korzystaj ze wszystkich funkcji i zasobów archiwum za darmo i bez ograniczeń
   

Jerzy Skarżyński - biogram

Urodził się w 1921 roku w Uchaniach koło Hrubieszowa. Był synem nauczycielki języka niemieckiego i lekarza wojskowego; miał dwóch przyrodnich starszych braci ze strony ojca. Dorastał w Uchaniach. Uczęszczał do gimnazjum we Lwowie, ukończył je w 1939 roku. 
Wybuch wojny zastał go na wakacjach w rodzinnych Uchaniach. Jerzy Skarżyński we wrześniu 1939 był świadkiem ewakuacji części miejscowych Żydów z Armią Czerwoną, a podczas okupacji niemieckiej zagłady pozostałej ludności żydowskiej. Do 1942 roku pracował w urzędzie gospodarki wodnej w Uchaniach przy regulacji rzeki Wełnianki. W styczniu 1943 zdołał uciec przed niemiecką akcją wysiedleńczą. Zatrudnił się w fabryce maszyn rolniczych w Baczkach k. Łochowa. W 1944 roku został wywieziony do obozu pracy przymusowej na węźle kolejowym Berlin-Westkreuz. Po wkroczeniu Rosjan, w maju 1945, powrócił do Polski, do Łochowa. 
W 1945 roku ożenił się i wyjechał do Gdańska. Rozpoczął pracę w Zjednoczeniu Stoczni Polskich w dziale transportu, później przy odbudowie portów, a następnie w Centrali Zbytu Węgla przy tworzeniu portów węglowych, awansując z czasem na stanowisko dyrektora administracyjnego. W 1950 roku został dyrektorem Centrali Produktów Naftowych w Gdańsku, a w 1955 roku dyrektorem naczelnym w Warszawie. W latach 60. pracował w Warszawie na wysokich stanowiskach kierowniczych m.in. w Polskim Związku Motorowym i towarzystwie ubezpieczeniowym „Warta”. Współtworzył Wyższą Oficerską Szkołę Pożarniczą w Warszawie, gdzie od 1973 roku do emerytury w 1981 pełnił funkcję zastępcy komendanta. Za swoje zasługi w pracy zawodowej otrzymał liczne odznaczenia państwowe. Udzielał się jako wolontariusz w Fundacji Polsko-Niemieckie Pojednanie. 
Zmarł w sierpniu 2018.

Rozmowę audio nagrała Emilia Kunikowska w 2014 roku w Warszawie, sygnatura AHM_3169.

Jerzy Skarżyński - galeria