Archiwum Historii Mówionej w Domu Spotkań z Historią
Katalog wszystkich nagrań historii mówionej znajdziesz na audiohistoria.pl
Współwłaścicielem zbioru nagrań jest Ośrodek KARTA
Instytucja m. st. Warszawy
Wyszukaj słowa w nagraniu
Pomoc 
Korzystaj ze wszystkich funkcji i zasobów archiwum za darmo i bez ograniczeń
Witold Straus - biogram
Urodził się 18 lutego 1932 w Warszawie, w rodzinie Stefanii z domu Cierpisz i Ottona Strausa. Miał starszą siostrę. Jego rodzice pracowali w Elektrowni Warszawskiej. Od 1933 roku mieszkał z rodziną w Zalesiu Dolnym.
Przed wojną Witold Straus zdążył ukończyć pierwszą klasę szkoły powszechnej. W roku szkolnym 1939/1940 uczył się w domu. W 1940 roku przeniósł się z rodziną do Warszawy, gdzie kontynuował naukę w szkole im. Wojciecha Górskiego, potem w szkole im. Mikołaja Reja (działającej jako prywatna szkoła ks. Ottona Krenza), a od 1943 roku na tajnych kompletach. W 1943 roku zaczął działać w harcerstwie na warszawskiej Woli. W czasie powstania brał udział m.in. przy budowie barykad oraz jako łącznik na Woli i w Śródmieściu. Po kapitulacji trafił z rodzicami i siostrą do obozu w Pruszkowie. Wszyscy znaleźli się w transporcie kolejowym do Auschwitz, który jednak do celu nie dojechał, dzięki partyzantom, którzy wysadzili tory. Do momentu przejścia frontu Strausowie przebywali we wsi Ochodza w Małopolsce. Następnie udali się do Krakowa, gdzie zatrzymali się u krewnych.
Po powrocie do Warszawy, jesienią 1945 Witold Straus kontynuował naukę w gimnazjum im. Józefa Poniatowskiego, a następnie w Państwowym Liceum Techniki Dentystycznej. Naukę w tym ostatnim przerwał po dwóch latach. Rozpoczął wówczas pracę, a maturę zdał zaocznie bez uzyskiwania uprawnień zawodowych.
W 1952 roku powołano go do wojska. Trafił wówczas do szkoły oficerskiej w Łodzi, po której służył w Dywizji Kościuszkowskiej. W 1957 odszedł z wojska. Dokształcał się w pomaturalnej szkole radiotechnicznej, następnie studiował zaocznie historię na Uniwersytecie Warszawskim. Po skończeniu studiów w 1965 roku został zatrudniony w Ministerstwie Spraw Zagranicznych. Przez ponad trzy lata zajmował stanowisko attaché do spraw kultury przy ambasadzie polskiej w Pradze czeskiej. Od 1970 roku pracował w Ministerstwie Kultury i Sztuki, w departamencie współpracy z zagranicą. Po wprowadzeniu stanu wojennego został zwolniony. Pracował następnie m.in. w warszawskiej Zachęcie i przedsiębiorstwie „Sztuka Polska”. Brał udział w reaktywacji Związku Polskich Artystów Plastyków, współorganizował Stowarzyszenie Tłumaczy Polskich.
W 1990 roku przeszedł na emeryturę., wciąż jednak działał m.in. w Towarzystwie Opieki nad Zabytkami, Towarzystwie Przyjaciół Warszawy i Stowarzyszeniu Tłumaczy Polskich. Zmarł w 2011 roku.
Relację audio nagrała Aleksandra Grażyńska w 2009 roku w Warszawie, sygnatura AHM_1375.
Przed wojną Witold Straus zdążył ukończyć pierwszą klasę szkoły powszechnej. W roku szkolnym 1939/1940 uczył się w domu. W 1940 roku przeniósł się z rodziną do Warszawy, gdzie kontynuował naukę w szkole im. Wojciecha Górskiego, potem w szkole im. Mikołaja Reja (działającej jako prywatna szkoła ks. Ottona Krenza), a od 1943 roku na tajnych kompletach. W 1943 roku zaczął działać w harcerstwie na warszawskiej Woli. W czasie powstania brał udział m.in. przy budowie barykad oraz jako łącznik na Woli i w Śródmieściu. Po kapitulacji trafił z rodzicami i siostrą do obozu w Pruszkowie. Wszyscy znaleźli się w transporcie kolejowym do Auschwitz, który jednak do celu nie dojechał, dzięki partyzantom, którzy wysadzili tory. Do momentu przejścia frontu Strausowie przebywali we wsi Ochodza w Małopolsce. Następnie udali się do Krakowa, gdzie zatrzymali się u krewnych.
Po powrocie do Warszawy, jesienią 1945 Witold Straus kontynuował naukę w gimnazjum im. Józefa Poniatowskiego, a następnie w Państwowym Liceum Techniki Dentystycznej. Naukę w tym ostatnim przerwał po dwóch latach. Rozpoczął wówczas pracę, a maturę zdał zaocznie bez uzyskiwania uprawnień zawodowych.
W 1952 roku powołano go do wojska. Trafił wówczas do szkoły oficerskiej w Łodzi, po której służył w Dywizji Kościuszkowskiej. W 1957 odszedł z wojska. Dokształcał się w pomaturalnej szkole radiotechnicznej, następnie studiował zaocznie historię na Uniwersytecie Warszawskim. Po skończeniu studiów w 1965 roku został zatrudniony w Ministerstwie Spraw Zagranicznych. Przez ponad trzy lata zajmował stanowisko attaché do spraw kultury przy ambasadzie polskiej w Pradze czeskiej. Od 1970 roku pracował w Ministerstwie Kultury i Sztuki, w departamencie współpracy z zagranicą. Po wprowadzeniu stanu wojennego został zwolniony. Pracował następnie m.in. w warszawskiej Zachęcie i przedsiębiorstwie „Sztuka Polska”. Brał udział w reaktywacji Związku Polskich Artystów Plastyków, współorganizował Stowarzyszenie Tłumaczy Polskich.
W 1990 roku przeszedł na emeryturę., wciąż jednak działał m.in. w Towarzystwie Opieki nad Zabytkami, Towarzystwie Przyjaciół Warszawy i Stowarzyszeniu Tłumaczy Polskich. Zmarł w 2011 roku.
Relację audio nagrała Aleksandra Grażyńska w 2009 roku w Warszawie, sygnatura AHM_1375.
Witold Straus - galeria
