Archiwum Historii Mówionej w Domu Spotkań z Historią
Katalog wszystkich nagrań historii mówionej znajdziesz na audiohistoria.pl
Współwłaścicielem zbioru nagrań jest Ośrodek KARTA
Instytucja m. st. Warszawy
Wyszukaj słowa w nagraniu
Pomoc 
Korzystaj ze wszystkich funkcji i zasobów archiwum za darmo i bez ograniczeń
Jerzy Regulski - biogram
Urodził się 9 lipca 1924 roku w Zarybiu pod Warszawą w rodzinie Haliny z domu Maciejowskiej i Janusza Regulskich; miał starszą siostrę Hannę. Matka pochodziła z ziemiańskiej rodziny, która w wyniku rusyfikacji utraciła ziemie na Wołyniu. Ojciec, Janusz Regulski, wywodzący się z mazowieckiej szlachty, w 1918 roku współtworzył, a później kierował pierwszą w niepodległej Polsce spółką akcyjną, Siła i Światło. Był także jednym z założycieli i wiceprezesem Polskiego Automobilklubu. Jerzy Regulski chodził do prywatnej szkoły powszechnej w Warszawie, następnie przez krótki czas uczył się w Gimnazjum im. Sułkowskich w Rydzynie pod Lesznem, a od 1938 roku w Szkole Powszechnej Towarzystwa Szkoły Mazowieckiej w Warszawie.
Wybuch wojny zastał rodzinę Regulskich w Zarybiu, 3 września przenieśli się do Warszawy. Podczas okupacji Jerzy Regulski skończył warszawską szkołę techniczną, uzyskując w 1942 roku tytuł technika budowlanego. Następnie w ramach tej szkoły nieformalnie realizował dwuletni program studiów politechnicznych. Dzięki siostrze Hannie wstąpił do NSZ-tu. Wybuch powstania warszawskiego zastał go w Podkowie Leśnej. Matka i siostra brały udział w powstaniu. Ojciec jako przedstawiciel RGO pomagał wydostać się uwięzionym w obozie w Pruszkowie. W październiku 1944 roku Jerzy Regulski został oddelegowany do Częstochowy, gdzie był adiutantem Stanisława Kasznicy, komendanta Okręgu VIII Częstochowa NSZ. Po wkroczeniu wojsk radzieckich do Częstochowy powrócił do Zarybia.
W listopadzie 1945 roku został aresztowany pod zarzutem przynależności do organizacji podziemnej i osadzony w więzieniu mokotowskim, w którym przebywał blisko rok. Po wyjściu z więzienia wznowił studia architektoniczne na Politechnice Warszawskiej, uzyskując dyplom w 1947 roku. W latach 50. kierował budową nowych osiedli w Warszawie i brał udział w przygotowywaniu planów zagospodarowania kilku miast Polski. W latach 70. i 80. pracował na Uniwersytecie Łódzkim oraz w Instytucie Nauk Ekonomicznych PAN; otrzymał tytuł profesora. Zajmował się także zagadnieniami związanymi z reformą samorządu terytorialnego: najpierw w ramach seminarium „Doświadczenie i Przyszłość”, następnie przygotowując projekt reformy samorządowej podczas obrad Okrągłego Stołu oraz realizując go za rządów T. Mazowieckiego. W 1989 roku był współzałożycielem, a następnie prezesem Fundacji Rozwoju Demokracji Lokalnej. Pełnił szereg funkcji publicznych: w latach 90. ambasadora RP przy Radzie Europy; przewodniczącego Rady ds. Reform Ustrojowych Państwa przy rządzie J. Buzka; w latach 2010–15 doradcy społecznego prezydenta ds. samorządu. W 2012 roku został odznaczony Orderem Orła Białego. Był autorem wielu publikacji. Zmarł w 2015 roku.
Rozmowę audio nagrał Arkadiusz Chabiera w 2013 roku w Warszawie, sygnatura AHM_3032.
Wybuch wojny zastał rodzinę Regulskich w Zarybiu, 3 września przenieśli się do Warszawy. Podczas okupacji Jerzy Regulski skończył warszawską szkołę techniczną, uzyskując w 1942 roku tytuł technika budowlanego. Następnie w ramach tej szkoły nieformalnie realizował dwuletni program studiów politechnicznych. Dzięki siostrze Hannie wstąpił do NSZ-tu. Wybuch powstania warszawskiego zastał go w Podkowie Leśnej. Matka i siostra brały udział w powstaniu. Ojciec jako przedstawiciel RGO pomagał wydostać się uwięzionym w obozie w Pruszkowie. W październiku 1944 roku Jerzy Regulski został oddelegowany do Częstochowy, gdzie był adiutantem Stanisława Kasznicy, komendanta Okręgu VIII Częstochowa NSZ. Po wkroczeniu wojsk radzieckich do Częstochowy powrócił do Zarybia.
W listopadzie 1945 roku został aresztowany pod zarzutem przynależności do organizacji podziemnej i osadzony w więzieniu mokotowskim, w którym przebywał blisko rok. Po wyjściu z więzienia wznowił studia architektoniczne na Politechnice Warszawskiej, uzyskując dyplom w 1947 roku. W latach 50. kierował budową nowych osiedli w Warszawie i brał udział w przygotowywaniu planów zagospodarowania kilku miast Polski. W latach 70. i 80. pracował na Uniwersytecie Łódzkim oraz w Instytucie Nauk Ekonomicznych PAN; otrzymał tytuł profesora. Zajmował się także zagadnieniami związanymi z reformą samorządu terytorialnego: najpierw w ramach seminarium „Doświadczenie i Przyszłość”, następnie przygotowując projekt reformy samorządowej podczas obrad Okrągłego Stołu oraz realizując go za rządów T. Mazowieckiego. W 1989 roku był współzałożycielem, a następnie prezesem Fundacji Rozwoju Demokracji Lokalnej. Pełnił szereg funkcji publicznych: w latach 90. ambasadora RP przy Radzie Europy; przewodniczącego Rady ds. Reform Ustrojowych Państwa przy rządzie J. Buzka; w latach 2010–15 doradcy społecznego prezydenta ds. samorządu. W 2012 roku został odznaczony Orderem Orła Białego. Był autorem wielu publikacji. Zmarł w 2015 roku.
Rozmowę audio nagrał Arkadiusz Chabiera w 2013 roku w Warszawie, sygnatura AHM_3032.
Jerzy Regulski - galeria
