Relacje

Biograficzne

Urodziła się 30 kwietnia 1923 we Lwowie jako starsza z dwojga dzieci Jadwigi z domu Kropiwnickiej herbu Sas i Jana Kazimierza Wacków. Jej ojciec był leśnikiem, zarządcą terenów należących do barona Groedla (Firma Braci Groedel). Matka pochodziła z rodziny szlacheckiej, zajmowała się domem i dziećmi. 

Zofia Iwanicka spędziła pierwsze dziesięć lat życia w Gorganach, w miejscowościach Korostów, Różanka i Tuchla (obecnie należących do Ukrainy). Uczyła się w domu pod kierunkiem matki, a po jej śmierci w 1933 roku została wysłana do Lwowa, do szkoły z internatem prowadzonej przez urszulanki. Wkrótce potem rodzina zamieszkała w podlwowskich Winnikach. Po ukończeniu szóstej klasy szkoły powszechnej Zofia Iwanicka dostała się do państwowego gimnazjum, skąd po roku została przeniesiona do prywatnego gimnazjum żeńskiego im. Zofii Strzałkowskiej. 

Wrzesień 1939 Zofia Iwanicka spędziła w Winnikach, gdzie miała okazję oglądać polską delegację, która 22 września podpisała akt poddania miasta Armii Czerwonej. W październiku 1939 rodzina przeniosła się do Lwowa. Po przejęciu miasta przez Niemców ojciec otworzył sklep, w którym Zofia Iwanicka pracowała jako sprzedawczyni. Po likwidacji sklepu imała się różnych przejściowych prac w instytucjach niemieckich. Jednocześnie kontynuowała naukę na poziomie licealnym w ramach tajnych kompletów. W lipcu 1944 została zaprzysiężona w AK, służyła jako kurier do czasu wyparcia Niemców ze Lwowa.

W 1944 roku Zofia Iwanicka zdała eksternistycznie maturę i rozpoczęła studia weterynaryjne. 15 maja 1946 w ramach repatriacji opuściła Lwów. Zamieszkała w Dusznikach-Zdroju. We wrześniu 1946 wyszła za mąż za Wojciecha Iwanickiego. W 1948 roku przeniosła się do Wrocławia, gdzie podjęła studia rolnicze. W 1951 roku uzyskała tytuł magistra inżyniera i otrzymała nakaz pracy w biurze zajmującym się obrotem zwierząt hodowlanych. Następnie została zatrudniona we wrocławskim Przedsiębiorstwie Obrotu Warzywami i Owocami (przekształcone później w Centralę Spółdzielni Ogrodniczych), gdzie pracowała przez dziesięć lat. W 1958 roku przeniosła się do Warszawy, gdzie pracowała w biurze Hortexu. W 1959 roku rozpoczęła pracę w Ministerstwie Handlu Zagranicznego. Po trzech latach została zatrudniona w Instytucie Handlu Wewnętrznego [Centralnym Ośrodku Szkolenia Handlowego]. Od 1971 roku uczyła towaroznawstwa i technologii w warszawskim Liceum Ekonomicznym. W 1975 roku uzyskała stopień doktora nauk rolniczych na Wydziale Weterynarii Akademii Rolniczej we Wrocławiu. W 1978 roku przeszła na wcześniejszą emeryturę, wciąż jednak pracowała jako ekspert-rzeczoznawca w trzech branżach – owocowej, owoców żywych, przetworach owocowych i mięsnej. W 1987 roku powołała Mokotowski Uniwersytet Trzeciego Wieku, który następnie prowadziła przez wiele lat jako dyrektorka. Z mężem mieli jednego syna, Andrzeja. 

Zofia Iwanicka zmarła 6 marca 2018 w Warszawie. 

Rozmowę audio nagrała Anna Mizikowska w 2013 roku w Warszawie, sygnatura AHM_2891.