Archiwum Historii Mówionej w Domu Spotkań z Historią
Katalog wszystkich nagrań historii mówionej znajdziesz na audiohistoria.pl
Współwłaścicielem zbioru nagrań jest Ośrodek KARTA
Instytucja m. st. Warszawy
Wyszukaj słowa w nagraniu
Pomoc 
Korzystaj ze wszystkich funkcji i zasobów archiwum za darmo i bez ograniczeń
Przemysław Dąbrowski - biogram
Urodził się 14 czerwca 1925 w Chełmie w rodzinie Wandy z domu Janiszowskiej i Tadeusza Dąbrowskich. Miał troje starszego (w tym przyrodniego) rodzeństwa. Ojciec był z wykształcenia inżynierem technologiem, służył jako oficer w armii carskiej, następnie w Polskiej Organizacji Wojskowej. Od 1918 roku pracował w Gimnazjum Państwowym im. Hetmana Stefana Czarnieckiego, najpierw jako nauczyciel, potem także jako dyrektor. Matka Przemysława Dąbrowskiego była nauczycielką, działała w Samopomocy Społecznej Kobiet.
Pierwsze dziesięć lat życia Przemysław Dąbrowski spędził w Chełmie, gdzie uczęszczał do szkoły powszechnej. W 1935 roku, kiedy jego ojciec dostał posadę dyrektora gimnazjum im. Księcia Józefa Poniatowskiego w Warszawie, rodzina przeniosła się do stolicy. Tam Przemysław Dąbrowski kontynuował naukę w szkole powszechnej im. Adama Skwarczyńskiego na Żoliborzu, zaś od 1937 roku w gimnazjum prowadzonym przez ojca. Należał do 14. Wodnej Warszawskiej Drużyny Harcerskiej.
5 września 1939 Przemysław Dąbrowski wraz z bratem ewakuowali się do Chełma, gdzie pomagali w szpitalu wojskowym. Po powrocie, latem 1940 rozpoczął naukę w zawodowej szkole handlowej, a wieczorami uczęszczał na tajne komplety. We wrześniu 1941 wstąpił do AK, rozpoczynając służbę w pułku „Baszta”, skończył szkołę podoficerską w stopniu kaprala. W 1942 roku wstąpił do Batalionów Chłopskich. Jednocześnie podjął pracę w Spółdzielni Spożywców „Gospoda Spółdzielcza” na Żoliborzu. W 1944 roku zdał maturę. Przez pewien czas przebywał na Kielecczyźnie, gdzie przyłączył się do oddziału partyzanckiego Antoniego Hedy „Szarego”. W lipcu 1944 wrócił do Warszawy. Brał udział w powstaniu warszawskim, został ranny. Po kapitulacji powstania trafił do obozu jenieckiego w Sandbostel niedaleko Hamburga. W niewoli przebywał do 2 maja 1945.
Po zakończeniu wojny Przemysław Dąbrowski pracował w Brunszwiku w nasłuchu radiowym w Polskim Ośrodku Kulturalnym. 18 listopada 1945 wrócił do Warszawy i rozpoczął studia w Szkole Głównej Gospodarstwa Wiejskiego. Jako student pracował w różnych wydawnictwach spółdzielczych. W 1948 roku podjął pracę w Instytucie Ekonomiki Rolnej, gdzie pozostał aż do emerytury. Wiele podróżował służbowo, m.in. w 1959 roku przebywał na stypendium w Instytucie Statystyki w Paryżu, a w 1970 roku wyjechał na misję do Górnej Wolty (obecnie Burkina Faso). W 1965 roku w ramach stypendium rządu francuskiego obronił w Rennes doktorat z geografii.
Zmarł w 2018 roku w Warszawie.
Relację audio nagrała Anna Wylegała w roku 2008 w Warszawie, sygnatura AHM_902.
Pierwsze dziesięć lat życia Przemysław Dąbrowski spędził w Chełmie, gdzie uczęszczał do szkoły powszechnej. W 1935 roku, kiedy jego ojciec dostał posadę dyrektora gimnazjum im. Księcia Józefa Poniatowskiego w Warszawie, rodzina przeniosła się do stolicy. Tam Przemysław Dąbrowski kontynuował naukę w szkole powszechnej im. Adama Skwarczyńskiego na Żoliborzu, zaś od 1937 roku w gimnazjum prowadzonym przez ojca. Należał do 14. Wodnej Warszawskiej Drużyny Harcerskiej.
5 września 1939 Przemysław Dąbrowski wraz z bratem ewakuowali się do Chełma, gdzie pomagali w szpitalu wojskowym. Po powrocie, latem 1940 rozpoczął naukę w zawodowej szkole handlowej, a wieczorami uczęszczał na tajne komplety. We wrześniu 1941 wstąpił do AK, rozpoczynając służbę w pułku „Baszta”, skończył szkołę podoficerską w stopniu kaprala. W 1942 roku wstąpił do Batalionów Chłopskich. Jednocześnie podjął pracę w Spółdzielni Spożywców „Gospoda Spółdzielcza” na Żoliborzu. W 1944 roku zdał maturę. Przez pewien czas przebywał na Kielecczyźnie, gdzie przyłączył się do oddziału partyzanckiego Antoniego Hedy „Szarego”. W lipcu 1944 wrócił do Warszawy. Brał udział w powstaniu warszawskim, został ranny. Po kapitulacji powstania trafił do obozu jenieckiego w Sandbostel niedaleko Hamburga. W niewoli przebywał do 2 maja 1945.
Po zakończeniu wojny Przemysław Dąbrowski pracował w Brunszwiku w nasłuchu radiowym w Polskim Ośrodku Kulturalnym. 18 listopada 1945 wrócił do Warszawy i rozpoczął studia w Szkole Głównej Gospodarstwa Wiejskiego. Jako student pracował w różnych wydawnictwach spółdzielczych. W 1948 roku podjął pracę w Instytucie Ekonomiki Rolnej, gdzie pozostał aż do emerytury. Wiele podróżował służbowo, m.in. w 1959 roku przebywał na stypendium w Instytucie Statystyki w Paryżu, a w 1970 roku wyjechał na misję do Górnej Wolty (obecnie Burkina Faso). W 1965 roku w ramach stypendium rządu francuskiego obronił w Rennes doktorat z geografii.
Zmarł w 2018 roku w Warszawie.
Relację audio nagrała Anna Wylegała w roku 2008 w Warszawie, sygnatura AHM_902.
Przemysław Dąbrowski - galeria
