Archiwum Historii Mówionej w Domu Spotkań z Historią
Katalog wszystkich nagrań historii mówionej znajdziesz na audiohistoria.pl
Współwłaścicielem zbioru nagrań jest Ośrodek KARTA
Instytucja m. st. Warszawy
Wyszukaj słowa w nagraniu
Pomoc 
Korzystaj ze wszystkich funkcji i zasobów archiwum za darmo i bez ograniczeń
Lucyna Twardowska - biogram
Urodziła się 27 sierpnia w 1930 we Lwowie jako starsze z dwojga dzieci Marii Alicji z domu Paradowskiej i Stanisława Cicheckich. Jej ojciec we Lwowie pracował w fabryce Bieńkowskiego „Metal” na stanowisku prokurenta, po jej upadku w Fabryce Broni i Maszyn „Arma”, a następnie w archidiecezji lwowskiej jako prokurent od spraw administracyjnych. Był działaczem Stronnictwa Narodowego. Jako dziecko Lucyna Twardowska chorowała na gruźlicę, w latach 1933–1935 jeździła do sanatorium do Zaleszczyk. W 1937 roku zaczęła uczęszczać do szkoły sióstr Sacré Coeur we Lwowie, w której przed wojną skończyła dwie klasy.
Lucyna Twardowska pierwsze lata wojny spędziła we Lwowie (w 1941 roku trzy miesiące spędziła z bratem we wsi Rodatycze). Kontynuowała naukę w szkole imienia św. Marii Magdaleny, uczęszczała również na tajne komplety w latach 1941–1944. W 1944 roku po bombardowaniu Lwowa pojechała do Piwnicznej do domu dziadków, gdzie przez kilka miesięcy uczęszczała do prywatnej szkoły, ale z powodu ciężkiej choroby musiała przerwać naukę. Jej ojciec w 1939 roku został zmobilizowany wraz z innymi oficerami rezerwy. Trafił do obozu jenieckiego w Starobielsku. Zginął rozstrzelany w Charkowie w 1940 roku.
Pod koniec wojny Lucyna Twardowska przeniosła się wraz z mamą i bratem do Krakowa, gdzie zamieszkali na stałe. Uczęszczała do gimnazjum sióstr Urszulanek, a następnie w 1948 roku poszła do liceum. Po zdanej maturze dostała się na studia medyczne. Równocześnie przez rok pracowała w liceum im. J. Hoene Wrońskiego (ob. im. Nałkowskiej), a następnie jako sanitariuszka i higienistka na koloniach. Na czwartym roku studiów poznała swojego przyszłego męża, Mieczysława Twardowskiego. W 1955 roku urodziła córkę, Dorotę. Pracowała jako lekarz epidemiolog oraz lekarz sanitarny – w 1957 roku została dyrektorem stacji sanitarnej dla dzielnicy Kleparz, oraz inspektor sanitarny w dzielnicy Zwierzyniec. Z mężem rozwiodła się w 1963 roku. Była związana z „Solidarnością”. W 1991 roku przeszła na emeryturę. Zmarła 12 listopada 2019 w Krakowie.
Rozmowę audio nagrała Magdalena Kwiecińska w 2007 roku w Krakowie, sygnatura AHM_380.
Lucyna Twardowska pierwsze lata wojny spędziła we Lwowie (w 1941 roku trzy miesiące spędziła z bratem we wsi Rodatycze). Kontynuowała naukę w szkole imienia św. Marii Magdaleny, uczęszczała również na tajne komplety w latach 1941–1944. W 1944 roku po bombardowaniu Lwowa pojechała do Piwnicznej do domu dziadków, gdzie przez kilka miesięcy uczęszczała do prywatnej szkoły, ale z powodu ciężkiej choroby musiała przerwać naukę. Jej ojciec w 1939 roku został zmobilizowany wraz z innymi oficerami rezerwy. Trafił do obozu jenieckiego w Starobielsku. Zginął rozstrzelany w Charkowie w 1940 roku.
Pod koniec wojny Lucyna Twardowska przeniosła się wraz z mamą i bratem do Krakowa, gdzie zamieszkali na stałe. Uczęszczała do gimnazjum sióstr Urszulanek, a następnie w 1948 roku poszła do liceum. Po zdanej maturze dostała się na studia medyczne. Równocześnie przez rok pracowała w liceum im. J. Hoene Wrońskiego (ob. im. Nałkowskiej), a następnie jako sanitariuszka i higienistka na koloniach. Na czwartym roku studiów poznała swojego przyszłego męża, Mieczysława Twardowskiego. W 1955 roku urodziła córkę, Dorotę. Pracowała jako lekarz epidemiolog oraz lekarz sanitarny – w 1957 roku została dyrektorem stacji sanitarnej dla dzielnicy Kleparz, oraz inspektor sanitarny w dzielnicy Zwierzyniec. Z mężem rozwiodła się w 1963 roku. Była związana z „Solidarnością”. W 1991 roku przeszła na emeryturę. Zmarła 12 listopada 2019 w Krakowie.
Rozmowę audio nagrała Magdalena Kwiecińska w 2007 roku w Krakowie, sygnatura AHM_380.
Lucyna Twardowska - galeria
