Archiwum Historii Mówionej w Domu Spotkań z Historią
Katalog wszystkich nagrań historii mówionej znajdziesz na audiohistoria.pl
Współwłaścicielem zbioru nagrań jest Ośrodek KARTA
Instytucja m. st. Warszawy
Marek Szczepkowski
Wyszukaj słowa w nagraniu
Pomoc 
Archiwum Historii Mówionej. Rozmowa nagrana w Warszawie w dniach 18 maja i 6 czerwca 2011 roku z panem Markiem Szczepkowskim. Rozmowę przeprowadził Jarosław Pałka.
Marek Szczepkowski: Moje nazwisko Marek Szczepkowski. Urodziłem się 20 listopada 1937 roku w Gdańsku. Ciekawostką jest to, że jestem warszawiakiem. Cała moja rodzina, zarówno ze strony matki, jak i ze strony ojca, to są rodziny warszawskie albo starowarszawskie nawet mógłbym powiedzieć, bo ze Starówki pradziadkowie i dziadkowie mieli dwie kamienice, na Krzywym Kole i na Rynku Starego Miasta. I ja tam mieszkałem przez pół roku również, na Krzywym Kole 14. Ale ciekawostką są dwie rzeczy.
Pierwsza to taka, że życie zatacza różne kręgi i oto dzisiaj mam mówić o swoim życiu na ulicy Karowej, a na ulicy Karowej pod czwartym, tam na dole, na rogu Furmańskiej spędziłem całą okupację, całe dzieciństwo, bo mieszkaliśmy tam razem z matką i z moją babcią, czyli jej matką – Karowa 4 mieszkania 44. Do przedszkola chodziłem do sióstr urszulanek tutaj właśnie w pobliżu, a do kościoła w czasie okupacji cały czas do wizytek, też tu obok. Tak że życie zatacza takie kręgi, że dzisiaj, mając 73 lata, mogę mówić i również o tych początkach.
Korzystaj ze wszystkich funkcji i zasobów archiwum za darmo i bez ograniczeń
Marek Szczepkowski - biogram
Urodził się 20 listopada 1937 w Gdańsku w rodzinie Zofii z Szyców i Przemysława Szczepkowskich. Na krótko przed wybuchem II wojny światowej rodzina przeniosła się do Warszawy, na ul. Karową, gdzie spędzili całą okupację. Latem 1944 roku tuż przed wybuchem powstania warszawskiego Marek Szczepkowski udał się z matką do krewnych do Jabłonny. We wrześniu zostali stamtąd wysiedleni przez Niemców i poprowadzeni do Pruszkowa, udało im się jednak uciec. Znaleźli schronienie we wsi Wąglany, gdzie doczekali końca wojny. Ojciec Marka Szczepkowskiego został wywieziony do obozu przejściowego Dulag 121 w Pruszkowie, a stamtąd do Gross-Rosen i wreszcie do Mauthausen, gdzie zmarł w marcu 1945.
Po wojnie Marek Szczepkowski zamieszkał z matką w Otwocku, gdzie ukończył szkołę podstawową, a w 1955 roku liceum. W 1957 roku podjął naukę w Oficerskiej Szkole Piechoty nr 1 im. T. Kościuszki we Wrocławiu. Po jej ukończeniu w 1960 roku został dowódcą plutonu w 40. Pułku Zmechanizowanym w Bolesławcu. W 1962 został przeniesiony na stanowisko dowódcy plutonu, potem dowódcy kompanii podchorążych w macierzystej szkole oficerskiej we Wrocławiu. Jednocześnie podjął zaoczne studia na Akademii Wychowania Fizycznego w Warszawie. Rok przed ukończeniem studiów, w 1966 roku został przeniesiony do Wrocławskiego Klubu Sportowego „Śląsk” na stanowisko szefa sekcji, następnie zastępcy sekretarza ds. szkoleń. Związany z tą pracą temat organizacji i zarządzania klubów sportowych rozwinął w ramach doktoratu, ukończonego w 1977 roku. W tym czasie ze względu na karierę naukową został członkiem PZPR.
W 1971 Marek Szczepkowski przeniósł się do Nowego Dworu Mazowieckiego, gdzie kierował wychowaniem fizycznym żołnierzy z jednostek kolejowych i drogowych z dowództwem w Modlinie. W 1973 roku otrzymał stanowisko szefa sportu i turystyki stołecznego garnizonu i zamieszkał w Warszawie. Następnie awansował na stanowisko szefa turystyki w Ministerstwie Obrony Narodowej. W tym czasie pełnił również funkcję wiceprezesa Zarządu Głównego Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego oraz zastępcy kierownika Centralnej Komisji Wychowania Zdrowotnego Wojska Polskiego. W 1985 roku przeszedł na niecały rok do Wojskowego Instytutu Higieny i Epidemiologii, gdzie rozpoczął pracę nad habilitacją, której jednak nie ukończył. Następnie objął stanowisko szefa Studium Wojskowego na Uniwersytecie Warszawskim. W 1987 roku wypowiedział się publicznie w obronie prof. B. Geremka, prof. M. Sokołowskiej, prof. K. Szaniawskiego i dr. Janusza Onyszkiewicza, oskarżonych przez rzecznika rządu Jerzego Urbana o szpiegostwo na rzecz USA. Za to wystąpienie został usunięty z zajmowanego stanowiska. Podjął wówczas na powrót pracę w Wojskowym Instytucie Higieny i Epidemiologii.
W 1996 roku płk Marek Szczepkowski przeszedł do rezerwy. Od tego czasu pracował i wykładał na wyższych uczelniach w Polsce, m.in. w Akademii Wychowania Fizycznego w Warszawie oraz Akademii Humanistycznej im. Aleksandra Gieysztora. Do dziś mieszka w Warszawie.
Rozmowę audio nagrał Jarosław Pałka w 2011 roku w Warszawie, sygnatura AHM_2319.
Po wojnie Marek Szczepkowski zamieszkał z matką w Otwocku, gdzie ukończył szkołę podstawową, a w 1955 roku liceum. W 1957 roku podjął naukę w Oficerskiej Szkole Piechoty nr 1 im. T. Kościuszki we Wrocławiu. Po jej ukończeniu w 1960 roku został dowódcą plutonu w 40. Pułku Zmechanizowanym w Bolesławcu. W 1962 został przeniesiony na stanowisko dowódcy plutonu, potem dowódcy kompanii podchorążych w macierzystej szkole oficerskiej we Wrocławiu. Jednocześnie podjął zaoczne studia na Akademii Wychowania Fizycznego w Warszawie. Rok przed ukończeniem studiów, w 1966 roku został przeniesiony do Wrocławskiego Klubu Sportowego „Śląsk” na stanowisko szefa sekcji, następnie zastępcy sekretarza ds. szkoleń. Związany z tą pracą temat organizacji i zarządzania klubów sportowych rozwinął w ramach doktoratu, ukończonego w 1977 roku. W tym czasie ze względu na karierę naukową został członkiem PZPR.
W 1971 Marek Szczepkowski przeniósł się do Nowego Dworu Mazowieckiego, gdzie kierował wychowaniem fizycznym żołnierzy z jednostek kolejowych i drogowych z dowództwem w Modlinie. W 1973 roku otrzymał stanowisko szefa sportu i turystyki stołecznego garnizonu i zamieszkał w Warszawie. Następnie awansował na stanowisko szefa turystyki w Ministerstwie Obrony Narodowej. W tym czasie pełnił również funkcję wiceprezesa Zarządu Głównego Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego oraz zastępcy kierownika Centralnej Komisji Wychowania Zdrowotnego Wojska Polskiego. W 1985 roku przeszedł na niecały rok do Wojskowego Instytutu Higieny i Epidemiologii, gdzie rozpoczął pracę nad habilitacją, której jednak nie ukończył. Następnie objął stanowisko szefa Studium Wojskowego na Uniwersytecie Warszawskim. W 1987 roku wypowiedział się publicznie w obronie prof. B. Geremka, prof. M. Sokołowskiej, prof. K. Szaniawskiego i dr. Janusza Onyszkiewicza, oskarżonych przez rzecznika rządu Jerzego Urbana o szpiegostwo na rzecz USA. Za to wystąpienie został usunięty z zajmowanego stanowiska. Podjął wówczas na powrót pracę w Wojskowym Instytucie Higieny i Epidemiologii.
W 1996 roku płk Marek Szczepkowski przeszedł do rezerwy. Od tego czasu pracował i wykładał na wyższych uczelniach w Polsce, m.in. w Akademii Wychowania Fizycznego w Warszawie oraz Akademii Humanistycznej im. Aleksandra Gieysztora. Do dziś mieszka w Warszawie.
Rozmowę audio nagrał Jarosław Pałka w 2011 roku w Warszawie, sygnatura AHM_2319.
