Archiwum Historii Mówionej w Domu Spotkań z Historią
Katalog wszystkich nagrań historii mówionej znajdziesz na audiohistoria.pl
Współwłaścicielem zbioru nagrań jest Ośrodek KARTA
Instytucja m. st. Warszawy
Wyszukaj słowa w nagraniu
Pomoc 
Korzystaj ze wszystkich funkcji i zasobów archiwum za darmo i bez ograniczeń
Gabriel Stypiński - biogram
Urodził się 18 marca 1935 w Warszawie jako najstarszy z trzech synów Eugenii z domu Ma-ruszewskiej i Edwarda Stypińskich. Ojciec był stolarzem, podczas okupacji pracował w warszaw-skim Hotelu Europejskim, a matka handlowała artykułami spożywczymi.
Wybuch wojny zastał Gabriela Stypińskiego wraz z rodziną u krewnych na warszawskiej Woli. Po kapitulacji Warszawy wrócił do domu rodzinnego we Włochach, gdzie spędził okupację. Większość mężczyzn z rodziny Stypińskich zginęła podczas powstania warszawskiego, w trakcie tzw. rzezi Woli (m.in. przy ul. Karolkowej), lub została wywieziona do obozów, skąd nigdy nie po-wrócili. 16 września 1944 w ramach zorganizowanej masowej wywózki mężczyzn z Włoch ojciec Gabriela Stypińskiego został deportowany do obozu przejściowego Dulag 121 w Pruszkowie, skąd wywieziono go do obozu w Gross-Rosen, a następnie do obozu w Buchenwaldzie, gdzie zmarł w marcu 1945. Krewni (głównie kobiety i dzieci), którym udało się zbiec z transportu lub obozu w Pruszkowie, znaleźli pomoc i schronienie w domu Stypińskich we Włochach.
Po wyzwoleniu Gabriel Stypiński razem z matką i młodszym bratem spędzili ponad dwa lata we Wrocławiu. W 1947 roku powrócili do mieszkania we Włochach. Gabriel Stypiński ukończył w 1951 roku szkołę podstawową. Naukę kontynuował w Liceum Ogólnokształcącym Towarzystwa Przyjaciół Dzieci, gdzie w 1955 roku zdał maturę. Po szkole rozpoczął pracę najpierw w Centralnym Domu Towarowym w Warszawie (dzisiejszy Smyk) na stanowisku pracownika technicznego, a później w spółdzielni pracy, gdzie poznał swoją przyszłą żonę. W 1960 roku wzięli ślub, mieli dwoje dzieci.
W międzyczasie Gabriel Stypiński rozpoczął studia w Szkole Głównej Planowania i Staty-styki (obecnie Szkoła Główna Handlowa), które ukończył w drugiej połowie lat 60. Następnie do drugiej połowy lat 70. studiował na Wydziale Zarządzania Uniwersytetu Warszawskiego (wówczas Instytut Organizacji i Kierowania). Był zatrudniony jako pracownik administracyjny w dziekanacie Wydziału Polonistyki UW, a później w Centralnym Laboratorium Surowicy i Szczepionek.
Po 1980 roku Gabriel Stypiński przeszedł na rentę inwalidzką i zaczął prowadzić razem z żoną własną działalność gospodarczą – pracownię konfekcji dziecięcej. Mieszka w Warszawie.
Rozmowę audio nagrała Aleksandra Ciecieląg w 2010 roku w Warszawie, sygnatura AHM_1880.
Wybuch wojny zastał Gabriela Stypińskiego wraz z rodziną u krewnych na warszawskiej Woli. Po kapitulacji Warszawy wrócił do domu rodzinnego we Włochach, gdzie spędził okupację. Większość mężczyzn z rodziny Stypińskich zginęła podczas powstania warszawskiego, w trakcie tzw. rzezi Woli (m.in. przy ul. Karolkowej), lub została wywieziona do obozów, skąd nigdy nie po-wrócili. 16 września 1944 w ramach zorganizowanej masowej wywózki mężczyzn z Włoch ojciec Gabriela Stypińskiego został deportowany do obozu przejściowego Dulag 121 w Pruszkowie, skąd wywieziono go do obozu w Gross-Rosen, a następnie do obozu w Buchenwaldzie, gdzie zmarł w marcu 1945. Krewni (głównie kobiety i dzieci), którym udało się zbiec z transportu lub obozu w Pruszkowie, znaleźli pomoc i schronienie w domu Stypińskich we Włochach.
Po wyzwoleniu Gabriel Stypiński razem z matką i młodszym bratem spędzili ponad dwa lata we Wrocławiu. W 1947 roku powrócili do mieszkania we Włochach. Gabriel Stypiński ukończył w 1951 roku szkołę podstawową. Naukę kontynuował w Liceum Ogólnokształcącym Towarzystwa Przyjaciół Dzieci, gdzie w 1955 roku zdał maturę. Po szkole rozpoczął pracę najpierw w Centralnym Domu Towarowym w Warszawie (dzisiejszy Smyk) na stanowisku pracownika technicznego, a później w spółdzielni pracy, gdzie poznał swoją przyszłą żonę. W 1960 roku wzięli ślub, mieli dwoje dzieci.
W międzyczasie Gabriel Stypiński rozpoczął studia w Szkole Głównej Planowania i Staty-styki (obecnie Szkoła Główna Handlowa), które ukończył w drugiej połowie lat 60. Następnie do drugiej połowy lat 70. studiował na Wydziale Zarządzania Uniwersytetu Warszawskiego (wówczas Instytut Organizacji i Kierowania). Był zatrudniony jako pracownik administracyjny w dziekanacie Wydziału Polonistyki UW, a później w Centralnym Laboratorium Surowicy i Szczepionek.
Po 1980 roku Gabriel Stypiński przeszedł na rentę inwalidzką i zaczął prowadzić razem z żoną własną działalność gospodarczą – pracownię konfekcji dziecięcej. Mieszka w Warszawie.
Rozmowę audio nagrała Aleksandra Ciecieląg w 2010 roku w Warszawie, sygnatura AHM_1880.
Gabriel Stypiński - galeria
