Wyszukaj słowa w nagraniu
Pomoc 
Korzystaj ze wszystkich funkcji i zasobów archiwum za darmo i bez ograniczeń
Jerzy Krauze - biogram

Urodził się 17 września 1926 w Warszawie jako pierwsze dziecko Władysławy z domu Gędek i Karola Krauze. Ojciec pracował w Banku Gospodarstwa Krajowego, zmarł przedwcześnie w 1935 roku. Matka utrzymywała siebie i dwóch synów z emerytury po nim oraz prowadzenia kiosku z tytoniem i galanterią przy Nowym Świecie. Rodzina mieszkała przy ul. Siennej w budynku bankowym. Jerzy Krauze rozpoczął naukę w szkole powszechnej przy ul. Złotej, później przebywał przez cztery lata w szkole jezuitów w Chyrowie.
Po wybuchu wojny kolejno uczył się w gimnazjum im. Górskiego w Warszawie, szkole handlowej prof. Lipińskiego, szkole spółdzielczej przy Instytucie Głuchoniemych i na tajnych kompletach w liceum im. Władysława IV. Rodzina żyła z drobnego handlu. Jerzy Krauze poprzez stryja nawiązał kontakt ze strukturami podziemia, ukończył kurs łączności. W sierpniu 1944 pełnił funkcję łącznika w batalionie „Dzik” Warszawskiej Służby Ochrony Powstania na Starym Mieście. Pod koniec walk w tej dzielnicy nie zdążył ewakuować się do Śródmieścia. Został aresztowany przez Niemców 2 września 1944 i z Pruszkowa przewieziony do obozu koncentracyjnego Gross-Rosen, następnie do Mauthausen i stąd do podobozu w Wiedniu (Wien-West), gdzie pracował w fabryce Saurerwerke produkującej samochody dla wojska. Wiosną 1945 roku w marszu śmierci dotarł do Mauthausen i tam doczekał wyzwolenia przez Amerykanów.
Po rekonwalescencji w szpitalu wrócił do Warszawy. Po odnalezieniu matki przeprowadził się z nią do Bielska-Białej, gdzie dostał pracę w Banku Gospodarstwa Krajowego. W tym czasie uzupełnił wykształcenie, zdając maturę. W 1946 roku otrzymał posadę w placówce banku w Warszawie. W ciągu trzech lat ukończył studia na SGH. W 1952 roku ożenił się. Pracował w departamencie zagranicznym BGK, później w NBP. W latach 50. pod zarzutem zaniedbania obowiązków służbowych został przeniesiony do wydziału gospodarczego banku, a później zwolniony. Znalazł zatrudnienie w PTTK w wydziale inwestycji i remontów. Przez cały okres aktywności zawodowej, zarówno w bankowości, jak i turystyce, realizował swoją pasję, organizując wycieczki dla grup w kraju i za granicą, a także wędrując indywidualnie.
Zmarł 5 kwietnia 2020.
Rozmowę audio nagrał Paweł Pięciak w 2009 roku w Warszawie, sygnatura AHM_1250.
Po wybuchu wojny kolejno uczył się w gimnazjum im. Górskiego w Warszawie, szkole handlowej prof. Lipińskiego, szkole spółdzielczej przy Instytucie Głuchoniemych i na tajnych kompletach w liceum im. Władysława IV. Rodzina żyła z drobnego handlu. Jerzy Krauze poprzez stryja nawiązał kontakt ze strukturami podziemia, ukończył kurs łączności. W sierpniu 1944 pełnił funkcję łącznika w batalionie „Dzik” Warszawskiej Służby Ochrony Powstania na Starym Mieście. Pod koniec walk w tej dzielnicy nie zdążył ewakuować się do Śródmieścia. Został aresztowany przez Niemców 2 września 1944 i z Pruszkowa przewieziony do obozu koncentracyjnego Gross-Rosen, następnie do Mauthausen i stąd do podobozu w Wiedniu (Wien-West), gdzie pracował w fabryce Saurerwerke produkującej samochody dla wojska. Wiosną 1945 roku w marszu śmierci dotarł do Mauthausen i tam doczekał wyzwolenia przez Amerykanów.
Po rekonwalescencji w szpitalu wrócił do Warszawy. Po odnalezieniu matki przeprowadził się z nią do Bielska-Białej, gdzie dostał pracę w Banku Gospodarstwa Krajowego. W tym czasie uzupełnił wykształcenie, zdając maturę. W 1946 roku otrzymał posadę w placówce banku w Warszawie. W ciągu trzech lat ukończył studia na SGH. W 1952 roku ożenił się. Pracował w departamencie zagranicznym BGK, później w NBP. W latach 50. pod zarzutem zaniedbania obowiązków służbowych został przeniesiony do wydziału gospodarczego banku, a później zwolniony. Znalazł zatrudnienie w PTTK w wydziale inwestycji i remontów. Przez cały okres aktywności zawodowej, zarówno w bankowości, jak i turystyce, realizował swoją pasję, organizując wycieczki dla grup w kraju i za granicą, a także wędrując indywidualnie.
Zmarł 5 kwietnia 2020.
Rozmowę audio nagrał Paweł Pięciak w 2009 roku w Warszawie, sygnatura AHM_1250.
