Archiwum Historii Mówionej w Domu Spotkań z Historią
Katalog wszystkich nagrań historii mówionej znajdziesz na audiohistoria.pl
Współwłaścicielem zbioru nagrań jest Ośrodek KARTA
Instytucja m. st. Warszawy
Wyszukaj słowa w nagraniu
Pomoc 
Korzystaj ze wszystkich funkcji i zasobów archiwum za darmo i bez ograniczeń
Jan Gliszczyński - biogram
Urodził się 22 kwietnia 1917 w Kamockiej Woli w województwie łódzkim, jako drugie z trojga dzieci Józefa Gliszczyńskiego i Heleny z Majewskich. Jego rodzice prowadzili gospodarstwo rolne, ojciec dorabiał, budując i remontując domy, a matka – szyjąc.
Jan Gliszczyński rozpoczął naukę w szkole powszechnej w Kamockiej Woli, po skończeniu czterech klas przeniósł się do szkoły we wsi Dąbrowa. W 1932 roku rozpoczął naukę w gimnazjum im. Bolesława Chrobrego w Piotrkowie Trybunalskim. Maturę zdał w 1938 roku. Planował studiować medycynę, ale nie dostał się, w związku z czym w roku akademickim 1938/39 studiował leśnictwo na SGGW. Należał wówczas do Legii Akademickiej.
Po wybuchu wojny bezskutecznie próbował dołączyć do oddziału Legii Akademickiej, dotarł aż pod granicę z ZSRR. Udało mu się wrócić do Kamockiej Woli pod koniec września 1939. Przyłączył się wtedy do oddziału partyzanckiego działającego w Sulejowie. W 1940 roku przyjechał do Warszawy, gdzie podjął naukę w Prywatnej Szkole Zawodowej dla Pomocniczego Personelu Sanitarnego. W grudniu 1942 został aresztowany przez Gestapo i uwięziony na Pawiaku, skąd wysłano go do obozu koncentracyjnego na Majdanku. Spędził tam pięć miesięcy. Dzięki pomocy narzeczonej i kolegów z AK został zwolniony z obozu w maju 1943. Wrócił do konspiracji, używał pseudonimów „Jan” i „Gliszcz”. Służył w 25 Pułku Piechoty AK.
W 1945 roku wyjechał do Krakowa, gdzie kontynuował studia medyczne na UJ. W 1946 roku otrzymał absolutorium i odbył praktyki w kilku szpitalach w Warszawie. Po ukończeniu stażu pracował w latach 1947–1948 na oddziale chirurgicznym w szpitalu w al. Wojska Polskiego. W 1949 roku odbył zastępczą służbę wojskową w Kazuniu, Chorzowie i Nowej Hucie, m.in. jako lekarz w karnej kompanii w kopalni. Do 1955 roku był zatrudniony jako lekarz w organizacji Służba Polsce. Następnie pracował jako chirurg ortopeda i traumatolog w szpitalu wojskowym (mieszczącym się najpierw przy ul. Koszykowej, następnie przy ul. Szaserów). Równolegle był zatrudniony w przychodni studenckiej na Ochocie. W szpitalu stopniowo awansował, został ordynatorem. Przeszedł na emeryturę w 1980 roku, ale pozostał aktywny zawodowo.
Jan Gliszczyński żenił się dwukrotnie, z Haliną Rytel w 1943 roku i z Jadwigą Rębalską w 1983 roku. Z pierwszą żoną miał troje dzieci.
Zmarł w 2020 roku.
Rozmowę audio nagrała Anna Zalewska w 2011 roku w Warszawie, sygnatura AHM_2195.
Jan Gliszczyński rozpoczął naukę w szkole powszechnej w Kamockiej Woli, po skończeniu czterech klas przeniósł się do szkoły we wsi Dąbrowa. W 1932 roku rozpoczął naukę w gimnazjum im. Bolesława Chrobrego w Piotrkowie Trybunalskim. Maturę zdał w 1938 roku. Planował studiować medycynę, ale nie dostał się, w związku z czym w roku akademickim 1938/39 studiował leśnictwo na SGGW. Należał wówczas do Legii Akademickiej.
Po wybuchu wojny bezskutecznie próbował dołączyć do oddziału Legii Akademickiej, dotarł aż pod granicę z ZSRR. Udało mu się wrócić do Kamockiej Woli pod koniec września 1939. Przyłączył się wtedy do oddziału partyzanckiego działającego w Sulejowie. W 1940 roku przyjechał do Warszawy, gdzie podjął naukę w Prywatnej Szkole Zawodowej dla Pomocniczego Personelu Sanitarnego. W grudniu 1942 został aresztowany przez Gestapo i uwięziony na Pawiaku, skąd wysłano go do obozu koncentracyjnego na Majdanku. Spędził tam pięć miesięcy. Dzięki pomocy narzeczonej i kolegów z AK został zwolniony z obozu w maju 1943. Wrócił do konspiracji, używał pseudonimów „Jan” i „Gliszcz”. Służył w 25 Pułku Piechoty AK.
W 1945 roku wyjechał do Krakowa, gdzie kontynuował studia medyczne na UJ. W 1946 roku otrzymał absolutorium i odbył praktyki w kilku szpitalach w Warszawie. Po ukończeniu stażu pracował w latach 1947–1948 na oddziale chirurgicznym w szpitalu w al. Wojska Polskiego. W 1949 roku odbył zastępczą służbę wojskową w Kazuniu, Chorzowie i Nowej Hucie, m.in. jako lekarz w karnej kompanii w kopalni. Do 1955 roku był zatrudniony jako lekarz w organizacji Służba Polsce. Następnie pracował jako chirurg ortopeda i traumatolog w szpitalu wojskowym (mieszczącym się najpierw przy ul. Koszykowej, następnie przy ul. Szaserów). Równolegle był zatrudniony w przychodni studenckiej na Ochocie. W szpitalu stopniowo awansował, został ordynatorem. Przeszedł na emeryturę w 1980 roku, ale pozostał aktywny zawodowo.
Jan Gliszczyński żenił się dwukrotnie, z Haliną Rytel w 1943 roku i z Jadwigą Rębalską w 1983 roku. Z pierwszą żoną miał troje dzieci.
Zmarł w 2020 roku.
Rozmowę audio nagrała Anna Zalewska w 2011 roku w Warszawie, sygnatura AHM_2195.
Jan Gliszczyński - galeria
