Archiwum Historii Mówionej w Domu Spotkań z Historią
Katalog wszystkich nagrań historii mówionej znajdziesz na audiohistoria.pl
Współwłaścicielem zbioru nagrań jest Ośrodek KARTA
Instytucja m. st. Warszawy
Wyszukaj słowa w nagraniu
Pomoc 
Korzystaj ze wszystkich funkcji i zasobów archiwum za darmo i bez ograniczeń
Izabella Horodecka - biogram
Urodziła się 1 maja 1908 w Moskwie jako córka Władysława Malkiewicza i Genowefy z domu Werakso. Ojciec pracował w firmie dostarczającej rury do ropociągów w Baku, matka była nauczycielką. Izabella Horodecka miała młodszą siostrę Irenę, znaną aktorkę. W 1913 roku jej rodzina przeprowadziła się do miejscowości Czuchlinka pod Moskwą. Tam Izabella Horodecka rozpoczęła naukę w szkole powszechnej. W 1918 roku wraz z rodziną przeniosła się do Wilna, rok później do Warszawy. W 1927 roku zdała maturę i rozpoczęła studia historyczne na Uniwersytecie Warszawskim. W trakcie studiów należała do sekcji wioślarskiej AZS. Po dwóch latach zdecydowała się przerwać naukę. Ukończyła kurs buchalteryjny i pracowała w Zarządzie Głównym ZUS.
W 1932 roku wyszła za mąż za Zygmunta Horodeckiego i razem z nim przeprowadziła się na Śląsk, gdzie jej mąż pracował jako prokurator. Wrócili do Warszawy w 1937 roku. Izabella Horodecka uczestniczyła aktywnie w życiu kulturalnym stolicy.
W 1938 roku ukończyła kurs pielęgniarski Czerwonego Krzyża, odbyła praktykę w Szpitalu Ujazdowskim. W sierpniu 1939 dostała wezwanie do służby w tym szpitalu. Została ewakuowana razem ze szpitalem na wschód i znalazła się pod okupacją sowiecką. Udało jej się przekroczyć granicę stref okupacyjnych i wrócić do Lublina, potem do Warszawy. W czasie okupacji pracowała w kawiarni artystów filmowych. Od 1942 roku była zaangażowana w działalność AK, używała pseudonimu „Teresa”. W latach 1943–1944 służyła jako wywiadowca jednostki 993/W, zajmującej się wykonywaniem wyroków śmierci na skazanych za kolaborację. Jej zadaniem było rozpracowanie skazanego i przygotowanie akcji. Wzięła udział w 23 akcjach tego oddziału.
Wzięła udział w powstaniu warszawskim jako sanitariuszka w zgrupowaniu „Radosław” na Woli i Starym Mieście, stamtąd przeszła kanałami na Żoliborz, następnie trafiła do Kampinosu. Była ranna w bitwach pod Grójcem i Jaktorowem. W końcu stycznia 1945 wróciła do Warszawy.
Zygmunt Horodecki, ewakuowany z Ministerstwem Sprawiedliwości we wrześniu 1939, trafił do łagru; wyszedł z ZSRR z armią Andersa, po wojnie został na Zachodzie. Izabella Horodecka kilkukrotnie próbowała dołączyć do niego; po kilku latach rozwiedli się. Nigdy nie wyszła ponownie za mąż.
Po wojnie zaczęła uprawiać kajakarstwo. Zaangażowała się w działalność PTTK, a także Polskiego Związku Kajakowego. Uczestniczyła w wielu spływach, przepłynęła kajakiem około 13 tys. kilometrów. Intensywnie podróżowała, zwiedziła około 50 krajów na wszystkich kontynentach.
Zmarła w 2010 roku.
Rozmowę audio nagrał Paweł Pięciak w 2008 roku w Warszawie, sygnatura AHM_1141.
W 1932 roku wyszła za mąż za Zygmunta Horodeckiego i razem z nim przeprowadziła się na Śląsk, gdzie jej mąż pracował jako prokurator. Wrócili do Warszawy w 1937 roku. Izabella Horodecka uczestniczyła aktywnie w życiu kulturalnym stolicy.
W 1938 roku ukończyła kurs pielęgniarski Czerwonego Krzyża, odbyła praktykę w Szpitalu Ujazdowskim. W sierpniu 1939 dostała wezwanie do służby w tym szpitalu. Została ewakuowana razem ze szpitalem na wschód i znalazła się pod okupacją sowiecką. Udało jej się przekroczyć granicę stref okupacyjnych i wrócić do Lublina, potem do Warszawy. W czasie okupacji pracowała w kawiarni artystów filmowych. Od 1942 roku była zaangażowana w działalność AK, używała pseudonimu „Teresa”. W latach 1943–1944 służyła jako wywiadowca jednostki 993/W, zajmującej się wykonywaniem wyroków śmierci na skazanych za kolaborację. Jej zadaniem było rozpracowanie skazanego i przygotowanie akcji. Wzięła udział w 23 akcjach tego oddziału.
Wzięła udział w powstaniu warszawskim jako sanitariuszka w zgrupowaniu „Radosław” na Woli i Starym Mieście, stamtąd przeszła kanałami na Żoliborz, następnie trafiła do Kampinosu. Była ranna w bitwach pod Grójcem i Jaktorowem. W końcu stycznia 1945 wróciła do Warszawy.
Zygmunt Horodecki, ewakuowany z Ministerstwem Sprawiedliwości we wrześniu 1939, trafił do łagru; wyszedł z ZSRR z armią Andersa, po wojnie został na Zachodzie. Izabella Horodecka kilkukrotnie próbowała dołączyć do niego; po kilku latach rozwiedli się. Nigdy nie wyszła ponownie za mąż.
Po wojnie zaczęła uprawiać kajakarstwo. Zaangażowała się w działalność PTTK, a także Polskiego Związku Kajakowego. Uczestniczyła w wielu spływach, przepłynęła kajakiem około 13 tys. kilometrów. Intensywnie podróżowała, zwiedziła około 50 krajów na wszystkich kontynentach.
Zmarła w 2010 roku.
Rozmowę audio nagrał Paweł Pięciak w 2008 roku w Warszawie, sygnatura AHM_1141.
Izabella Horodecka - galeria
