Wyszukaj słowa w nagraniu
Pomoc
Korzystaj ze wszystkich funkcji i zasobów archiwum za darmo i bez ograniczeń
Izabela Roman - biogram
Urodziła się w 1926 roku w Białymstoku jako jedyne dziecko państwa Grajkowskich. Jej rodzina była zamożna, ojciec pracował jako wysoki urzędnik Powszechnego Zakładu Ubezpieczeń Wzajemnych, matka pochodziła z rodziny Zamoyskich. Pierwsze lata życia Izabela Roman spędziła w Białymstoku, tam też rozpoczęła edukację w szkole ćwiczeń, mieszczącej się w pałacu Branickich. W 1936 roku rodzina przeprowadziła się do Warszawy i zamieszkała na Saskiej Kępie. Izabela Roman kontynuowała wówczas naukę w szkole prowadzonej przez szarytki. Podczas okupacji uczyła się na tajnych kompletach organizowanych przez kadrę pedagogiczną przedwojennego gimnazjum Królowej Jadwigi, a następnie gimnazjum Cecylii Plater-Zyberkówny.
Od 1940 roku Izabela Roman działała w harcerstwie, należała do 33 Żeńskiej Drużyny Harcerskiej. Brała m.in. udział w akcjach małego sabotażu, kolportowała prasę, uczestniczyła w kursach sanitarnych. W czerwcu 1944 złożyła przysięgę w AK. Brała udział w powstaniu warszawskim w oddziale „Żywiciela” jako sanitariuszka, pracowała w szpitalu powstańczym na Żoliborzu. Po upadku powstania wraz ze szpitalem została przewieziona przez Niemców do Tworek. Obawiając się zesłania do obozu koncentracyjnego, uciekła stamtąd do Częstochowy, gdzie zamieszkała u rodziny, pracowała oraz kontynuowała edukację.
W 1945 roku Izabela Roman zdała maturę i przeniosła się do Łodzi, gdzie w 1951 roku ukończyła studia stomatologiczne. W tym czasie w 1948 roku wyszła za mąż za Jerzego Romana, a w 1950 roku urodziła swojego jedynego syna. Po uzyskaniu dyplomu pracowała w przychodni w Łodzi. W połowie lat 50. przeniosła się z rodziną do Warszawy i kontynuowała pracę jako stomatolożka, m.in. w gabinecie w dyrekcji telefonów na ul. Pięknej oraz w przedszkolach.
W 1959 roku Izabela Roman wyjechała z rodziną do Wiednia, gdzie spędziła ponad dwa lata. Pracowała jako wolontariuszka w przychodni stomatologicznej. Jej mąż był zatrudniony w tym czasie w Międzynarodowej Agencji Energii Atomowej. Po powrocie do Warszawy w 1962 roku Izabela Roman pracowała jako stomatolożka w wielu miejscach, w tym przy liceum im. T. Reytana. Działała także w związku zawodowym lekarzy. W 1968 roku rozwiodła się. Przeszła na emeryturę w 1985 roku, ale do 2004 roku kontynuowała pracę na część etatu. Zmarła w 2015 roku.
Rozmowę audio nagrała Hanna Nowicka w 2006 roku w Warszawie, sygnatura AHM_0261.
Od 1940 roku Izabela Roman działała w harcerstwie, należała do 33 Żeńskiej Drużyny Harcerskiej. Brała m.in. udział w akcjach małego sabotażu, kolportowała prasę, uczestniczyła w kursach sanitarnych. W czerwcu 1944 złożyła przysięgę w AK. Brała udział w powstaniu warszawskim w oddziale „Żywiciela” jako sanitariuszka, pracowała w szpitalu powstańczym na Żoliborzu. Po upadku powstania wraz ze szpitalem została przewieziona przez Niemców do Tworek. Obawiając się zesłania do obozu koncentracyjnego, uciekła stamtąd do Częstochowy, gdzie zamieszkała u rodziny, pracowała oraz kontynuowała edukację.
W 1945 roku Izabela Roman zdała maturę i przeniosła się do Łodzi, gdzie w 1951 roku ukończyła studia stomatologiczne. W tym czasie w 1948 roku wyszła za mąż za Jerzego Romana, a w 1950 roku urodziła swojego jedynego syna. Po uzyskaniu dyplomu pracowała w przychodni w Łodzi. W połowie lat 50. przeniosła się z rodziną do Warszawy i kontynuowała pracę jako stomatolożka, m.in. w gabinecie w dyrekcji telefonów na ul. Pięknej oraz w przedszkolach.
W 1959 roku Izabela Roman wyjechała z rodziną do Wiednia, gdzie spędziła ponad dwa lata. Pracowała jako wolontariuszka w przychodni stomatologicznej. Jej mąż był zatrudniony w tym czasie w Międzynarodowej Agencji Energii Atomowej. Po powrocie do Warszawy w 1962 roku Izabela Roman pracowała jako stomatolożka w wielu miejscach, w tym przy liceum im. T. Reytana. Działała także w związku zawodowym lekarzy. W 1968 roku rozwiodła się. Przeszła na emeryturę w 1985 roku, ale do 2004 roku kontynuowała pracę na część etatu. Zmarła w 2015 roku.
Rozmowę audio nagrała Hanna Nowicka w 2006 roku w Warszawie, sygnatura AHM_0261.