Archiwum Historii Mówionej w Domu Spotkań z Historią
Katalog wszystkich nagrań historii mówionej znajdziesz na audiohistoria.pl
Współwłaścicielem zbioru nagrań jest Ośrodek KARTA
Instytucja m. st. Warszawy
Wyszukaj słowa w nagraniu
Pomoc 
Korzystaj ze wszystkich funkcji i zasobów archiwum za darmo i bez ograniczeń
Tadeusz Olszewski - biogram
Urodził się 14 grudnia 1931 w Komarowie pod Zamościem, gdzie jego rodzice prowadzili gospodarstwo rolne. Miał trzech braci, w tym brata bliźniaka, Czesława. W 1938 roku rozpoczął naukę w szkole powszechnej w Komarowie. Kontynuował ją po wybuchu wojny aż do ukończenia trzeciej klasy. Od dziecka był ministrantem w lokalnej parafii.
W trakcie wojny był świadkiem utworzenia i likwidacji getta w Komarowie, a jego rodzice ukrywali w swoim domu okolicznych Żydów. Obserwował też walki oddziałów partyzanckich z Niemcami i pacyfikację wsi przez Niemców. W 1941 roku, po rozpoczęciu akcji wysiedleńczej, jego rodzina uciekła z Komarowa. Ukrywali się w lasach, szukali schronienia w okolicznych miejscowościach. Po powrocie okazało się, że ich dom został zajęty, pracowali więc w sąsiedztwie u niemieckich gospodarzy. Po zakończeniu wojny wrócili do rodzinnego gospodarstwa.
Od jesieni 1944 roku Tadeusz Olszewski kontynuował naukę w szkole powszechnej. Był członkiem chóru szkolnego oraz chóru kościelnego, uczył się gry na organach. W 1948 roku został przyjęty do Zespołu Pieśni i Tańca „Mazowsze”, umożliwiono mu także naukę w szkole muzycznej. Dzięki wsparciu prof. Feliksa Rączkowskiego mógł zamieszkać w Warszawie, początkowo na stancji, potem w bursie i w Dziekance. Od 1950 roku uczęszczał do liceum muzycznego. Pracował w tym czasie jako pomocnik organisty w katedrze św. Jana. Aby uniknąć powołania do wojska, równolegle z nauką w liceum studiował na prawach studenta nadzwyczajnego dyrygenturę na Akademii Muzycznej. Ukończył także drugie studia na Akademii Muzycznej, na wydziale organów.
W 1953 roku został organistą i kantorem kościoła wizytek przy Krakowskim Przedmieściu w Warszawie. Pracował również jako nauczyciel muzyki w warszawskich liceach. Jako dyrygent prowadził warszawski chór Towarzystwa Śpiewaczego „Harfa”, następnie Warszawski Zespół Chorałowy. Był jednym z dwóch dyrygentów chóru TŚ „Harfa” w słynnym spektaklu „Dziady” w reżyserii Kazimierza Dejmka oraz aktywnym uczestnikiem demonstracji w marcu 1968. W trakcie stanu wojennego angażował się w dystrybucję darów z Zachodu.
Od 1953 roku mieszkał wraz z bratem Czesławem przy klasztorze ss. wizytek. Ich sąsiadami w kolejnych latach byli ks. Jan Zieja, ks. Bronisław Bozowski oraz ks. Jan Twardowski. Przez wiele lat Tadeusz i Czesław Olszewscy opiekowali się mieszkaniem ks. Jana Twardowskiego.
Prywatnie był zapalonym kibicem piłki nożnej.
W trakcie wojny był świadkiem utworzenia i likwidacji getta w Komarowie, a jego rodzice ukrywali w swoim domu okolicznych Żydów. Obserwował też walki oddziałów partyzanckich z Niemcami i pacyfikację wsi przez Niemców. W 1941 roku, po rozpoczęciu akcji wysiedleńczej, jego rodzina uciekła z Komarowa. Ukrywali się w lasach, szukali schronienia w okolicznych miejscowościach. Po powrocie okazało się, że ich dom został zajęty, pracowali więc w sąsiedztwie u niemieckich gospodarzy. Po zakończeniu wojny wrócili do rodzinnego gospodarstwa.
Od jesieni 1944 roku Tadeusz Olszewski kontynuował naukę w szkole powszechnej. Był członkiem chóru szkolnego oraz chóru kościelnego, uczył się gry na organach. W 1948 roku został przyjęty do Zespołu Pieśni i Tańca „Mazowsze”, umożliwiono mu także naukę w szkole muzycznej. Dzięki wsparciu prof. Feliksa Rączkowskiego mógł zamieszkać w Warszawie, początkowo na stancji, potem w bursie i w Dziekance. Od 1950 roku uczęszczał do liceum muzycznego. Pracował w tym czasie jako pomocnik organisty w katedrze św. Jana. Aby uniknąć powołania do wojska, równolegle z nauką w liceum studiował na prawach studenta nadzwyczajnego dyrygenturę na Akademii Muzycznej. Ukończył także drugie studia na Akademii Muzycznej, na wydziale organów.
W 1953 roku został organistą i kantorem kościoła wizytek przy Krakowskim Przedmieściu w Warszawie. Pracował również jako nauczyciel muzyki w warszawskich liceach. Jako dyrygent prowadził warszawski chór Towarzystwa Śpiewaczego „Harfa”, następnie Warszawski Zespół Chorałowy. Był jednym z dwóch dyrygentów chóru TŚ „Harfa” w słynnym spektaklu „Dziady” w reżyserii Kazimierza Dejmka oraz aktywnym uczestnikiem demonstracji w marcu 1968. W trakcie stanu wojennego angażował się w dystrybucję darów z Zachodu.
Od 1953 roku mieszkał wraz z bratem Czesławem przy klasztorze ss. wizytek. Ich sąsiadami w kolejnych latach byli ks. Jan Zieja, ks. Bronisław Bozowski oraz ks. Jan Twardowski. Przez wiele lat Tadeusz i Czesław Olszewscy opiekowali się mieszkaniem ks. Jana Twardowskiego.
Prywatnie był zapalonym kibicem piłki nożnej.
Zmarł 10 października 2022.
Rozmowę audio nagrała Małgorzata Łukianow w 2017 i 2018 roku w Warszawie, sygnatura AHM_3547.
Rozmowę audio nagrała Małgorzata Łukianow w 2017 i 2018 roku w Warszawie, sygnatura AHM_3547.
Tadeusz Olszewski - galeria
