Archiwum Historii Mówionej w Domu Spotkań z Historią
Katalog wszystkich nagrań historii mówionej znajdziesz na audiohistoria.pl
Współwłaścicielem zbioru nagrań jest Ośrodek KARTA
Instytucja m. st. Warszawy
Wyszukaj słowa w nagraniu
Pomoc 
Korzystaj ze wszystkich funkcji i zasobów archiwum za darmo i bez ograniczeń
Anna Rajkiewicz - biogram
Urodziła się w 1925 roku w Częstochowie jako druga córka państwa Henclewskich. Ojciec, hallerczyk, pracował jako urzędnik we francuskiej fabryce włókienniczej Union Textile w Częstochowie. Matka zajmowała się domem. Rodzina mieszkała w wielonarodowościowej kolonii pracowników fabryki przy ul. Narutowicza. Anna Rajkiewicz pierwsze lata nauki spędziła w pobliskiej szkole przy ul. Małej, następnie w gimnazjum „Nauka i Praca”.
Po wybuchu wojny Anna Rajkiewicz przez krótki czas pracowała w fabryce przejętej przez Niemców. Ze względu na brak pieniędzy na czesne w prywatnej szkole kontynuowała naukę na tajnych kompletach gimnazjum męskiego; zdała maturę w 1944 roku.
Wiosną 1945 zaczęła studiować politykę społeczną na Uniwersytecie Łódzkim. Brała czynny udział w odradzającym się życiu studenckim, pełniąc rolę przewodniczącej samorządu domu akademickiego. W 1946 roku wyszła za mąż za Antoniego Rajkiewicza, prezesa Bratniej Pomocy, studenta ekonomii UŁ; dochowali się córki i syna.
Anna Rajkiewicz najpierw znalazła zatrudnienie w Ośrodku Szkolenia Pracowników Socjalnych w Łodzi, a po przeniesieniu się wraz z rodziną w 1952 roku do Warszawy podjęła pracę w Związku Nauczycielstwa Polskiego w wydziale socjalnym i ośrodku szkoleniowym dla młodych nauczycieli. Kolejny etap jej drogi zawodowej był związany z urzędem pracy przy ul. Karowej. Jako kierownik oddziału zatrudnienia młodzieży przyczyniła się do rozwoju doradztwa zawodowego dla tej grupy społecznej. W pierwszej połowie lat 70. pełniła funkcję głównego specjalisty w ministerstwie pracy, a po rezygnacji z tej posady zajęła się domem i wychowaniem wnuków. Mąż, Antoni Rajkiewicz, pracował naukowo najpierw w Szkole Głównej Planowania i Statystyki, później na Uniwersytecie Warszawskim, otrzymując tytuł profesora; od końca lat 50. był także wysokim urzędnikiem administracji państwowej. Oboje należeli do PZPR. Anna Rajkiewicz do połowy lat 70. aktywnie działała w Lidze Kobiet Polskich.
Rozmowę audio nagrał Michał Osypowicz w 2014 roku w Warszawie, sygnatura AHM_3243.
Po wybuchu wojny Anna Rajkiewicz przez krótki czas pracowała w fabryce przejętej przez Niemców. Ze względu na brak pieniędzy na czesne w prywatnej szkole kontynuowała naukę na tajnych kompletach gimnazjum męskiego; zdała maturę w 1944 roku.
Wiosną 1945 zaczęła studiować politykę społeczną na Uniwersytecie Łódzkim. Brała czynny udział w odradzającym się życiu studenckim, pełniąc rolę przewodniczącej samorządu domu akademickiego. W 1946 roku wyszła za mąż za Antoniego Rajkiewicza, prezesa Bratniej Pomocy, studenta ekonomii UŁ; dochowali się córki i syna.
Anna Rajkiewicz najpierw znalazła zatrudnienie w Ośrodku Szkolenia Pracowników Socjalnych w Łodzi, a po przeniesieniu się wraz z rodziną w 1952 roku do Warszawy podjęła pracę w Związku Nauczycielstwa Polskiego w wydziale socjalnym i ośrodku szkoleniowym dla młodych nauczycieli. Kolejny etap jej drogi zawodowej był związany z urzędem pracy przy ul. Karowej. Jako kierownik oddziału zatrudnienia młodzieży przyczyniła się do rozwoju doradztwa zawodowego dla tej grupy społecznej. W pierwszej połowie lat 70. pełniła funkcję głównego specjalisty w ministerstwie pracy, a po rezygnacji z tej posady zajęła się domem i wychowaniem wnuków. Mąż, Antoni Rajkiewicz, pracował naukowo najpierw w Szkole Głównej Planowania i Statystyki, później na Uniwersytecie Warszawskim, otrzymując tytuł profesora; od końca lat 50. był także wysokim urzędnikiem administracji państwowej. Oboje należeli do PZPR. Anna Rajkiewicz do połowy lat 70. aktywnie działała w Lidze Kobiet Polskich.
Rozmowę audio nagrał Michał Osypowicz w 2014 roku w Warszawie, sygnatura AHM_3243.
Anna Rajkiewicz - galeria
