Archiwum Historii Mówionej w Domu Spotkań z Historią
Katalog wszystkich nagrań historii mówionej znajdziesz na audiohistoria.pl
Współwłaścicielem zbioru nagrań jest Ośrodek KARTA
Instytucja m. st. Warszawy
Wyszukaj słowa w nagraniu
Pomoc 
Korzystaj ze wszystkich funkcji i zasobów archiwum za darmo i bez ograniczeń
Zenon Wechmann - biogram
Urodził się 25 października 1927 w Poznaniu jako najstarsze z czworga dzieci Antoniego Wechmanna i Walentyny z domu Krzyżaniak. Ojciec był urzędnikiem Urzędu Miar i Wag, matka zajmowała się domem i dziećmi. Rodzina miała tradycje patriotyczne, ojciec i wuj walczyli w powstaniu wielkopolskim.
Młodość Zenona Wechmanna związana była z Poznaniem. Edukację rozpoczął w szkole powszechnej na ul. św. Marcina. Został też harcerzem w 5 Hufcu im. ks. Józefa Poniatowskiego.
W latach 1940–1945 jako nieletni został zatrudniony w zakładach Centry w Poznaniu. Jednocześnie uczył się na tajnych kompletach.
Po wojnie podjął pracę w Urzędzie Miar i jednocześnie kontynuował naukę w gimnazjum im. I. J. Paderewskiego, a następnie wieczorowo w gimnazjum im. J. Kantego. Wznowił także działalność w reaktywowanym harcerstwie. W 1948 roku został powołany do Podoficerskiej Szkoły Łączności w Zegrzu. Po przeszkoleniu radiotelegraficznym służył w latach 1949–1950 w MON w Warszawie. Po powrocie do Poznania kontynuował pracę w Urzędzie Miar i uczył się w technikum łączności.
W latach 1950–1952, po rozwiązaniu ZHP, włączył się w działalność tajnego harcerstwa o charakterze antykomunistycznym (tzw. „Piątacy”, jak mówili sami o sobie, albo „Wilki”, jak ich nazwano w czasie późniejszego śledztwa). Pełnił w nim rolę instruktora. We wrześniu 1952 został aresztowany za działalność konspiracyjną. Po brutalnym śledztwie w areszcie śledczym w Poznaniu został w marcu 1953 skazany na siedem lat więzienia. Wyrok odsiadywał w zakładach karnych w Poznaniu, Wronkach, Rawiczu i Potulicach oraz w obozie pracy w Piechcinie-Bielawach, gdzie pracował w kamieniołomie. Wyszedł na wolność na mocy amnestii w lutym 1955.
Po wyjściu z więzienia borykał się z trudnościami związanymi ze znalezieniem pracy. Początkowo wrócił do Urzędu Miar w Poznaniu, skąd został zwolniony po interwencji UB. Ostatecznie został zatrudniony w Spółdzielni Wyrobów Szklanych im. Rewolucji Październikowej w Poznaniu.
Od 1989 roku działa w środowisku kombatanckim Związku Więźniów Politycznych Okresu Stalinowskiego w Poznaniu, od 2007 roku jest prezesem jego wielkopolskiego oddziału. Pełni także funkcję przewodniczącego Wojewódzkiej Rady Kombatantów i Osób Represjonowanych przy Marszałku Województwa Wielkopolskiego.
Rozmowę audio nagrał Grzegorz Kaczorowski w 2010 roku w Swarzędzu, sygnatura AHM_2211.
Młodość Zenona Wechmanna związana była z Poznaniem. Edukację rozpoczął w szkole powszechnej na ul. św. Marcina. Został też harcerzem w 5 Hufcu im. ks. Józefa Poniatowskiego.
W latach 1940–1945 jako nieletni został zatrudniony w zakładach Centry w Poznaniu. Jednocześnie uczył się na tajnych kompletach.
Po wojnie podjął pracę w Urzędzie Miar i jednocześnie kontynuował naukę w gimnazjum im. I. J. Paderewskiego, a następnie wieczorowo w gimnazjum im. J. Kantego. Wznowił także działalność w reaktywowanym harcerstwie. W 1948 roku został powołany do Podoficerskiej Szkoły Łączności w Zegrzu. Po przeszkoleniu radiotelegraficznym służył w latach 1949–1950 w MON w Warszawie. Po powrocie do Poznania kontynuował pracę w Urzędzie Miar i uczył się w technikum łączności.
W latach 1950–1952, po rozwiązaniu ZHP, włączył się w działalność tajnego harcerstwa o charakterze antykomunistycznym (tzw. „Piątacy”, jak mówili sami o sobie, albo „Wilki”, jak ich nazwano w czasie późniejszego śledztwa). Pełnił w nim rolę instruktora. We wrześniu 1952 został aresztowany za działalność konspiracyjną. Po brutalnym śledztwie w areszcie śledczym w Poznaniu został w marcu 1953 skazany na siedem lat więzienia. Wyrok odsiadywał w zakładach karnych w Poznaniu, Wronkach, Rawiczu i Potulicach oraz w obozie pracy w Piechcinie-Bielawach, gdzie pracował w kamieniołomie. Wyszedł na wolność na mocy amnestii w lutym 1955.
Po wyjściu z więzienia borykał się z trudnościami związanymi ze znalezieniem pracy. Początkowo wrócił do Urzędu Miar w Poznaniu, skąd został zwolniony po interwencji UB. Ostatecznie został zatrudniony w Spółdzielni Wyrobów Szklanych im. Rewolucji Październikowej w Poznaniu.
Od 1989 roku działa w środowisku kombatanckim Związku Więźniów Politycznych Okresu Stalinowskiego w Poznaniu, od 2007 roku jest prezesem jego wielkopolskiego oddziału. Pełni także funkcję przewodniczącego Wojewódzkiej Rady Kombatantów i Osób Represjonowanych przy Marszałku Województwa Wielkopolskiego.
Rozmowę audio nagrał Grzegorz Kaczorowski w 2010 roku w Swarzędzu, sygnatura AHM_2211.
Zenon Wechmann - galeria
