Relacje

Biograficzne

Urodził się 24 października 1923 w Siwicy na Nowogródczyźnie jako drugi syn Heleny z domu Lalej i Mikołaja Kołaczyków. Rodzina przeniosła się z Siwicy do wojskowej osady Bałaskowszczyzna koło Wołożyna, gdzie brat ojca, były legionista, dostał 15 hektarów ziemi. Marian Kołaczyk od najmłodszych lat pomagał w rodzinnym gospodarstwie, wykonując prace związane z uprawą roślin i hodowlą zwierząt; uczył się w miejscowej szkole. 

W lutym 1940 wszyscy mieszkańcy osady zostali deportowani w głąb ZSRR. Rodzina po miesięcznej podróży trafiła do obozu Toporok w obwodzie irkuckim. Marian Kołaczyk początkowo zajmował się wożeniem desek z tartaku do składnicy, później nadzorował brygadę młodzieży, pracował również przy zrywce i spławie drewna. W lipcu 1943 zgłosił się do formowanej w Sielcach nad Oką 1. Dywizji Piechoty im. T. Kościuszki. Odbył trzymiesięczne szkolenie i został przydzielony do 3. batalionu 2. pułku piechoty. W październiku 1943 został ranny w bitwie pod Lenino. Po leczeniu w szpitalu w Monastyrszczynie koło Smoleńska powrócił do jednostki. Przeszedł cały szlak bojowy 1. Dywizji, pełniąc funkcję łącznika i służąc w zwiadzie konnym. 

Po zakończeniu wojny stacjonował z pułkiem w Siedlcach i Modlinie. Został zdemobilizowany w maju 1946. Znalazł zatrudnienie w ochronie i zaopatrzeniu drukarni Związku Walki Młodych w Warszawie. W 1947 roku wyjechał na Pomorze Zachodnie. Założył rodzinę, pracował jako leśniczy w leśnictwach Mętno, Chojna, Czachów, Łysogórki, Moryń. Jego rodzice po powrocie z Syberii osiedlili się w okolicy i prowadzili gospodarstwo rolne. Marian Kołaczyk był zaangażowany w działalność ZBoWiD-u od początku istnienia związku. W 1999 roku przeszedł na emeryturę, mieszkał w Moryniu. Zmarł w 2014 roku.

Rozmowę audio nagrał Grzegorz Kaczorowski w 2013 roku w Moryniu koło Gryfina, sygnatura AHM_2945.