Relacje

Biograficzne

Urodził się 9 sierpnia 1927 w Toporowie w województwie tarnopolskim (dziś Ukraina); miał dwie siostry. Ojciec służył w Policji Państwowej, zmarł na gruźlicę w 1932 roku. Po jego śmierci z powodu bardzo trudnych warunków materialnych Kazimierz Racławski został oddany przez matkę do Domu Dziecka Rodziny Policyjnej w Skolimowie. Tam uczęszczał do przedszkola i szkoły powszechnej. W 1937 roku przeniesiono dom dziecka do Sochaczewa.

We wrześniu 1939 wszystkich wychowanków ewakuowano na wschód, do Lublina; wrócili po zakończeniu działań wojennych. W 1941 roku dom dziecka został z nakazu Niemców przeniesiony do Nałęczowa, następnie do klasztoru sióstr niepokalanek w Szymanowie. Kazimierz Racławski uczył się w tamtejszej szkole handlowej oraz na tajnych kompletach prowadzonych przez zakonnice. Od 1943 roku działał w drużynie Szarych Szeregów zorganizowanej dla podopiecznych zakładu, roznosząc nielegalną prasę i pełniąc funkcję łącznika. 

Po wojnie ukończył dwuletnie liceum ogólnokształcące z internatem w Niepokalanowie i dostał się do Akademii Nauk Politycznych w Warszawie. Studiując, podjął w 1949 roku pracę w Ministerstwie Rolnictwa. W 1964 roku ożenił się, dochował dwóch synów, Piotra i Marka. Jego żona była wykładowcą metodyki wychowania muzycznego w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Kielcach. Kazimierz Racławski kontynuował pracę w resorcie rolnictwa. Jako wicedyrektor departamentu oświaty rolniczej od 1968 roku nadzorował tworzenie i rozbudowę sieci szkół rolniczych; w latach 70. objął stanowisko dyrektora departamentu administracyjno-budżetowego. W 1987 roku przeszedł na emeryturę i poświęcił się twórczości pisarskiej. Jest autorem książki „Rozwój oświaty rolniczej w Polsce, ze szczególnym uwzględnieniem lat 1945–1985” oraz czterotomowych wspomnień autobiograficznych: „Uśmiech przez łzy”, „Szczęśliwe lata”, „Wiek męski – wcale nie klęski”, „Pamiętne dwudziestolecie”.

Rozmowę audio nagrał Michał Osypowicz w 2007 roku w Warszawie, sygnatura AHM_0571.