Relacje

Biograficzne

Urodził się 18 marca 1935 we wsi Kaniuki w rodzinie chłopskiej jako najstarszy z trzech synów Olgi i Piotra Naumiuków. Jego dziadkowie byli flisakami. Rodzice w czasie pierwszej wojny światowej znaleźli się wśród bieżeńców (ludności przesiedlonej po przerwaniu rosyjsko-niemieckiego frontu w głąb Rosji). Po powrocie do Polski ojciec ożenił się i zaczął prowadzić gospodarstwo, zarabiał także jako krawiec. W 1944 roku został spalony przez Niemców żywcem razem z 28 innymi mężczyznami we wsi Tryczówka. Dwa lata później matka zmarła na gruźlicę. Wówczas dwaj młodsi bracia trafili do domów dziecka, a Włodzimierz Naumiuk zamieszkał z dziadkami. Z powodu biedy został wysłany przez nich do pracy. Zamieszkał u zamożniejszych gospodarzy, u których pasł bydło. Jednocześnie wraz z innymi pracującymi dziećmi uczył się w wieczorowej szkole podstawowej. Po jej ukończeniu wyuczył się zawodu u miejscowego cieśli i zaczął samodzielnie realizować kolejne zlecenia przy odbudowie i reperacjach zniszczonych w czasie wojny podlaskich domów.

Włodzimierz Naumiuk od dzieciństwa przejawiał skłonności artystyczne: tworzył rzeźby w drewnie, zabawki, ozdobne elementy ciesielskie. Przez lata jego zapał do malowania i rzeźbienia nie spotykał się ze zrozumieniem lokalnej społeczności. Sytuacja zmieniła się, gdy w latach 60. do Kaniuk przyjechał pracownik białostockiej Cepelii i jako artyście ludowemu zaproponował współpracę. Jego dzieła sprzedawano w sklepach Cepelii oraz prezentowano na szeregu wystaw w Polsce i za granicą. Dzięki temu rzeźbiarstwo stało się głównym zawodem Włodzimierza Naumiuka. Obecnie jest on uznanym rzeźbiarzem ludowym i nauczycielem rzeźbiarstwa. Tematyka jego prac związana jest z życiem wsi, jej mieszkańcami i ich zajęciami. 

Jest żonaty, ma trzech synów. Wciąż mieszka w rodzinnych Kaniukach. 

Rozmowę audio nagrała Zofia Stopa w 2018 roku w Kaniukach, sygnatura AHM_3595.