Relacje

Biograficzne

Urodził się 4 grudnia 1918 w Warszawie jako siódme z dziesięciorga dzieci Anny z domu Okońskiej i Władysława Palmowskiego. Jego ojciec był maszynistą kolejowym, matka zajmowała się domem. Zmarła w 1926 roku, a ojciec ożenił się po raz drugi. Jerzy Palmowski od urodzenia mieszkał w Warszawie przy ul. Środkowej. Niedługo przed wybuchem II wojny światowej przeniósł się wraz z rodziną do Celestynowa. Uczęszczał do szkół w Warszawie: do szkoły powszechnej przy ul. Wileńskiej, potem do prywatnego gimnazjum przy ul. Muranowskiej i do gimnazjum im. Stanisława Staszica. Egzamin dojrzałości zdał w 1938 roku w Państwowej Szkole Średniej Techniczno-Kolejowej. Po maturze ukończył Dywizyjny Kurs Podchorążych Rezerwy w 13 Pułku Piechoty w Pułtusku i uzyskał stopień kaprala.

Wojna zastała Jerzego Palmowskiego w koszarach w Pułtusku. Podczas kampanii wrześniowej przeszedł ze swoim pułkiem do twierdzy Modlin. Gdy twierdza skapitulowała, skierowano go na roboty do gospodarstwa pod Ełkiem. W styczniu 1940 został aresztowany przez Gestapo i uwięziony w stalagu IA w Stablacku koło Królewca. Dzięki podaniu fałszywej daty urodzenia został z niego wkrótce zwolniony jako niepełnoletni. Podjął wówczas pracę na stacji kolejowej w Celestynowie. W 1940 roku pojechał w zastępstwie brata do pracy na stacji kolejowej w Lipsku i został tam do 14 lutego 1944. Po powrocie do kraju wstąpił do AK, do grupy kapitana Tadeusza Kuncewicza „Podkowy”, działającej w okolicy Zwierzyńca. Pełnił funkcję sierżanta aprowizacyjnego. Wiosną 1944 odłączył się od grupy i wrócił do Celestynowa, gdzie wstąpił do karczewskiej formacji AK. 

27 listopada 1944 został aresztowany przez agentów NKWD. Był więziony w Garwolinie, Siedlcach, Warszawie i w obozie specjalnym NKWD nr 10 w Rembertowie, następnie zesłano go do pracy na Syberię. Po kilku miesiącach, 27 lipca 1945, został zwolniony z obozu i skierowany do obozu jenieckiego SPW-4 nr 173 w Poznaniu, skąd ostatecznie wyszedł 14 sierpnia 1945. 

W 1948 roku podjął naukę w Wieczorowej Szkole Inżynierskiej w Warszawie, w 1952 roku uzyskał tytuł inżyniera elektryka. Pracował w parowozowni Warszawa Wschodnia, potem w Ministerstwie Komunikacji i w Biurze Projektów Budownictwa Chemicznego PROCHEM. W 1979 roku przeszedł na emeryturę. 

Ożenił się w 1945 roku, wychował czworo dzieci. Jego żona Janina zmarła w 1986 roku. 

W 2019 roku Jerzy Palmowski został odznaczony medalem Pro Patria.

Rozmowę audio nagrała Anna Zalewska w 2010 roku w Warszawie, sygnatura AHM_1912.