Relacje

Biograficzne

Stanisław Fidelis, syn Leona i Rozalii, urodził się 1 stycznia 1942 w Czerwińsku nad Wisłą w rodzinie wiślanych marynarzy. Od najmłodszych lat związany był z Wisłą, już jako ośmiolatek marzył o pracy marynarza rzecznego. Miał siostrę i trzech braci. Jego ojciec zmarł w 1946 roku.  

Stanisław Fidelis uczęszczał do szkoły podstawowej w Czerwińsku, następnie do Zasadniczej Szkoły Zawodowej w Płońsku. Po jej ukończeniu w 1960 roku starał się o zatrudnienie w Żegludze Warszawskiej, jednak jego prośba została odrzucona ze względu na brak predyspozycji fizycznych. Z pomocą brata dostał pracę w Warszawskich Zakładach Eksploatacji Kruszywa jako marynarz na barce „Danusia”. 2 marca 1961 udało mu się zatrudnić na barce w Żegludze Warszawskiej, a po trzech miesiącach stażu został przeniesiony na pasażerski statek parowy „Jarosław Dąbrowski”, pływający na linii Puławy–Sandomierz. W 1962 roku statek przeniesiono na linię Warszawa–Włocławek. W międzyczasie Stanisław Fidelis ukończył różne szkolenia i kursy i w 1970 roku przejął dowodzenie na rzecznym pchaczu typu „Żubr”, obsługującym trasę Płock–Gdańsk. W ten sposób został najmłodszym kapitanem w Żegludze Warszawskiej. 

W czerwcu 1980 Stanisław Fidelis został wysłany do Szczecina, gdzie pełnił nadzór techniczny na budowie pchacza rzecznego nowego typu, „Koziorożec”. W 1991 roku po zakończeniu działalności Żeglugi Warszawskiej przeniósł się do Przedsiębiorstwa Budownictwa Wodnego w Tczewie i pracował na pchaczu „Sambor”, a także lodołamaczu „Delfin”, na którym w latach 1996–1997 brał udział w udrożnianiu przy spływie lodów od ujścia Wisły do Włocławka. 

W 2000 roku w związku z rozwiązaniem Przedsiębiorstwa Budownictwa Wodnego w Tczewie Stanisław Fidelis przeszedł na emeryturę, nie skończył jednak swojej marynarskiej działalności: od tego czasu pływał na statku pasażerskim „Rusałka” w Płocku, potem na lodołamaczu „Wydra”, przez dwa sezony na mazurskich statkach pasażerskich „Faryj” i „Sybilla” oraz na kursującym po Wiśle i Odrze tramwaju wodnym „Generał Kutrzeba”. Od czerwca 2018 pływa na tramwaju wodnym w Wyszogrodzie.

Przez całe zawodowe życie Stanisław Fidelis prowadził dziennik, w którym opisywał dokładnie każdy dzień. Na podstawie tych zapisków powstała pierwsza książka Stanisława Fidelisa „Wisła – rzeka mojego życia”, wydana w 2013 roku. 

Stanisław Fidelis aktywnie działa w Towarzystwie Przyjaciół Płocka, publikuje i pisze wiersze. W 2017 roku za wybitne zasługi oraz całokształt działalności na rzecz Województwa Mazowieckiego został odznaczony przez Marszałka Województwa Mazowieckiego Adama Struzika medalem „Pro Masovia”. Kapituła Ligi Morskiej i Rzecznej za twórczość marynistyczną przyznała mu Krzyż „Pro Mari Nostro”. 

Rozmowę audio nagrał Łukasz Kamiński w 2013 roku w Płocku, sygnatura AHM_3024. Nagranie powstało w ramach projektu „Zatopione wsie. Aktywizacja kulturowa społeczności Zalewu Wiślanego”, prowadzonego przez Fundację Ari Ari.