Relacje

Biograficzne

Urodził się 20 sierpnia 1936 w Warszawie. Jego dziadkowie do wybuchu II wojny prowadzili na warszawskim Starym Mieście manufakturę szewską, zatrudniali kilkanaście osób. Pracował w niej również ojciec Janusza Karpińskiego. Rodzina mieszkała na Starym Mieście, a w czasie okupacji niemieckiej także na Powiślu. Tam Janusz Karpiński zaczął chodzić do szkoły.
W czasie powstania rodzice Janusza Karpińskiego pomagali walczącym. Na początku września 1944 Janusz Karpiński z rodzicami, babcią i siostrą został wyprowadzony w kolumnie cywili do obozu Pruszkowie, skąd zostali wywiezieni na wieś w okolice Przysuchy, niedaleko Radomia. Przez kilka miesięcy mieszkali u tamtejszych gospodarzy. 
Po wycofaniu się Niemców i wkroczeniu Rosjan rodzina powróciła do Warszawy. Osiedliła się w centrum miasta, przy ul. Leszno (dziś siedziba Instytutu Etnologii i Archeologii PAN), w pobliżu doszczętnie zniszczonego getta. W 1952 roku rodzice Janusza Karpińskiego tragicznie zmarli. Pozostał on z babcią i młodszą siostrą. Ukończył w Warszawie liceum dla pracujących i zdał maturę. W młodzieńczych latach uprawiał wyczynowo boks, ale po nokaucie i straconej szansie na udział w mistrzostwach Polski porzucił go. 
Janusz Karpiński pracował m.in. jako konserwator filmów w Centrali Wynajmu Filmów w Warszawie, pomocnik sztukatora przy odbudowie Starówki, monter rurociągów energetycznych w SPEC-u.