Relacje

Biograficzne

Urodziła się w Lelikowie na Wołyniu w 1927 roku w rodzinie Janiny z domu Chruckiej i Leopolda Ślizowskich. Miała starszego brata. Ojciec walczył w Legionach Polskich. W latach 20. był wykładowcą w Szkole Podchorążych we Włodzimierzu Wołyńskim, a później zastępcą komendanta Szkoły Podchorążych Piechoty w Zambrowie. Zmarł w 1931 roku. Matka wraz z dziećmi przeniosła się do Łucka; gdzie Barbara Strzałkowska chodziła do szkoły powszechnej. Brat był w Korpusie Kadetów we Lwowie.

Po wybuchu wojny w 1939 roku i wkroczeniu sowietów matka, jako wdowa po polskim oficerze, otrzymała nieoficjalnie nakaz opuszczenia miasta. Przeniosła się z dziećmi do swoich rodziców do Ołyki pod Łuckiem, potem do pobliskiej wsi. Barbara Strzałkowska zaczęła tam chodzić do szkoły ukraińskiej. Po wkroczeniu Niemców w 1941 roku rodzina wróciła do Łucka; mieszkała m.in. w domu na dawnej plebanii kościoła ewangelickiego. Barbara Strzałkowska z powodu obowiązku pracy młodzieży była zarejestrowana jako gospodyni domowa. Na początku 1944 roku brat wstąpił do 27 Wołyńskiej Dywizji Piechoty AK; brał udział w walkach z Niemcami i Ukraińcami. Zginął pod Chełmem podczas sowieckiego nalotu.

Pod koniec maja 1945 Barbara Strzałkowska z rodziną opuściła Łuck w ostatniej fali repatriacji. Osiedli w Kluczborku. Matka i ciotka zatrudniły się w spółdzielni Społem. Barbara Strzałkowska została przyjęta do liceum humanistycznego. Po zdaniu matury przeniosła się do Wrocławia, gdzie zaczęła studiować anglistykę. W 1949 roku obie przeprowadziła się do Warszawy. Dokończyła studia na Uniwersytecie Warszawskim, pracując równocześnie w Ministerstwie Przemysłu Lekkiego. Poznała swojego przyszłego męża, absolwenta Szkoły Wawelberga i Rotwanda. Pobrali się, urodziła się córka. Początkowo Barbara Strzałkowska zatrudniła się jako bibliotekarka w Instytucie Nauk Prawnych PAN, później była tłumaczem w obcojęzycznym miesięczniku „Mozaika”, a następnie w redakcji Międzynarodowego Instytutu Teatralnego, gdzie pracowała do emerytury.

Zmarła 4 czerwca 2024.

Rozmowę audio nagrała Aleksandra Grażyńska w 2009 roku w Warszawie, sygnatura AHM_1501.