Archiwum Historii Mówionej w Domu Spotkań z Historią
Katalog wszystkich nagrań historii mówionej znajdziesz na audiohistoria.pl
Współwłaścicielem zbioru nagrań jest Ośrodek KARTA
Instytucja m. st. Warszawy
Krystyna Zawanowska - biogram
Urodziła się 28 września 1924 w Warszawie. Wraz z rodzicami,
starszą o pięć lat siostrą oraz babcią mieszkała w kamienicy na ul. Emilii
Plater. Gdy rozpoczęła naukę w żeńskim gimnazjum przy ul. Rozbrat, rodzina przeprowadziła
się do mieszkania na ul. Górnośląskiej. Matka nie miała stałej pracy, natomiast
ojciec, absolwent filologii klasycznej, był urzędnikiem w Ministerstwie
Edukacji. Zmarł w 1940 roku.
Po wybuchu wojny Krystyna Zawanowska kontynuowała naukę w
ramach tajnego nauczania. W 1941 roku zdała maturę i rozpoczęła studia filozoficzne
na kompletach Uniwersytetu Warszawskiego. Należała do Armii Krajowej, jednak
nie brała czynnego udziału w powstaniu warszawskim. W sierpniu 1944 razem z
matką trafiły do obozu przejściowego w Pruszkowie. Udało im się go opuścić i przedostać
do mieszkającej w Komorowie siostry Krystyny Zawanowskiej, a następnie do
majątku rodzinnego w Żyrowie w okolicach Grójca. Tam spędziły ostatnie miesiące
wojny; powróciły do Warszawy.
Zaraz po wojnie Krystyna Zawanowska kontynuowała
studia na Uniwersytecie Warszawskim. Równocześnie rozpoczęła pracę w Muzeum
Narodowym w Warszawie. Tam poznała swojego przyszłego męża, Kazimierza. Pobrali
się w 1946 roku, mieli dwóch synów i córkę. Krystyna Zawanowska ukończyła studia
w 1950 roku. Pracowała jako redaktor w wydawnictwie Wiedza Powszechna i Czytelnik.
Razem z mężem, iberystą, przetłumaczyła książkę „Burzliwe dzieje Morza
Karaibskiego” autorstwa Germána Arciniegasa (wyd. 1968). Była również
pomysłodawczynią i współredaktorką zbioru opowiadań „Dzieciństwo i wojna”(wyd.
1983), opartych na osobistych wspomnieniach czytelników „Życia Warszawy”. W
1987 roku przeszła na emeryturę. Zmarła w 2017 roku.
Rozmowę audio nagrała Aleksandra Ciecieląg w 2010 roku w Warszawie,
sygnatura AHM_1958.
Krystyna Zawanowska - galeria
