Relacje

Biograficzne

Urodził się 7 stycznia 1920 w Warszawie. Rodzina mieszkała przy ul. Nowowiejskiej. Ojciec był właścicielem zakładu fotograficznego. Witold Sadowy ukończył szkołę powszechną przy ul. Mokotowskiej 5, a następnie Gimnazjum Zgromadzenia Kupców. W tajemnicy przed rodzicami uczęszczał do szkoły filmowo-teatralnej Hanny Ossori przy ul. Smolnej.

We wrześniu 1939 wraz z ojcem i młodszym o cztery lata bratem opuścił Warszawę i udał się w kierunku Lublina, ale po wkroczeniu Sowietów wrócił do stolicy. Pracował jako kelner w kawiarni Dakowskiego przy ul. Bagatela. Aresztowany w przypadkowej łapance dwa miesiące spędził na Pawiaku. Został zwolniony dzięki protekcji znajomych ze środowiska artystycznego, powrócił do pracy w kawiarni. Jego brat i ojciec działali w konspiracji. Obaj zginęli podczas bombardowania szpitala przy ul. Śniadeckich w czasie powstania warszawskiego. Witold Sadowy przebywał wówczas w Piasecznie, później był w Krakowie.

Do domu powrócił razem z matką 19 stycznia 1945. Znalazł zatrudnienie w Teatrze Miasta Stołecznego Warszawy pod kierownictwem Jana Mrozińskiego. W późniejszych latach pracował w Teatrze Ateneum, Nowym, Dramatycznym, Klasycznym, Studio i Rozmaitości. Ze sceną pożegnał się w 1989 roku. Na początku lat 80. rozpoczął współpracę z prasą, pisząc teksty o teatrze (felietony, portrety artystów, wspomnienia). Współpracował m.in. z „Życiem Warszawy” i „Gazetą Wyborczą”. Jest autorem książek: „Teatr. Plotki, aktorzy. Wspomnienia zza kulis”, „Teatr. Za kulisami i na scenie”, „Ludzie teatru. Mijają lata, zostają wspomnienia” oraz „Czas, który minął”.

Zmarł 15 listopada 2020.

Rozmowę audio nagrał Krzysztof Wyrzykowski w 2009 roku w Warszawie, sygnatura AHM_1120.