Archiwum Historii Mówionej w Domu Spotkań z Historią
Katalog wszystkich nagrań historii mówionej znajdziesz na audiohistoria.pl
Współwłaścicielem zbioru nagrań jest Ośrodek KARTA
Instytucja m. st. Warszawy
Krystyna Łyczywek - biogram
Urodziła się 24 sierpnia 1920 w Poznaniu jako starsza z dwóch córek Anny z domu Brodniewicz i Władysława Wizy, powstańca wielkopolskiego i nadkomisarza policji.
Krystyna uczyła się najpierw w szkole powszechnej i w szkole muzycznej, potem trafiła na pięć lat na wychowanie do stryjenki, która zatrudniła dla niej prywatną nauczycielkę. Następnie ukończyła gimnazjum sióstr urszulanek. Po maturze w 1938 roku zaczęła studia z filologii romańskiej na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza. W czasie wojny jako harcerka służyła w Szarych Szeregach (pseudonim „Iga”). Jednocześnie podjęła pracę sekretarki w niemieckim przedsiębiorstwie. Na początku czerwca 1943 w obawie przed aresztowaniem musiała uciec do Warszawy, gdzie przyjęła nazwisko Władysława Ciesielska. Służyła w kontrwywiadzie AK jako łączniczka. Przeniesiona do Departamentu Informacji Delegatury Rządu na Kraj stenografowała raporty dla rządu londyńskiego.
Jednocześnie studiowała romanistykę na tajnym Uniwersytecie Ziem Zachodnich i opiekowała się nowymi harcerzami w Szarych Szeregach. W pierwszych dniach powstania zakładała szpital przy ul. Ogrodowej. Potem służyła w batalionie im. Walerego Łukasińskiego jako redaktorka pisma „W walce” i łączniczka, najpierw na Starym Mieście, potem w Śródmieściu. 7 września w szpitalu polowym na ul. Chmielnej wzięła ślub z Romanem Łyczywkiem, powstańcem z batalionu im. Jana Kilińskiego.
Po upadku powstania trafiła z mężem do obozu w Pruszkowie, z którego udało im się wydostać. Spotkali się w Czernichowie pod Krakowem. Po wkroczeniu Armii Czerwonej do Krakowa wrócili do Poznania, potem przenieśli się do Szczecina. Krystyna dojeżdżała do Poznania na studia romanistyczne, które ukończyła w 1946 roku. Do 1948 roku pracowała jako lektorka języka francuskiego w szczecińskiej Wyższej Szkole Inżynierskiej. Została sekretarzem Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Francuskiej. W 1949 roku z powodu utrzymywania bliskich kontaktów z pracownikami konsulatu francuskiego została aresztowana wraz z mężem przez UB w związku z tzw. sprawą Robineau i wkrótce zwolniona. Pod koniec lat 40. zadebiutowała jako fotografka. Od tej pory jej prace były pokazywane na licznych wystawach w kraju i za granicą, trafiły do polskich i zagranicznych zbiorów publicznych i prywatnych. Za osiągnięcia w dziedzinie fotografii otrzymała m.in. Medal im. Jana Bułhaka. Działała w Szczecińskim Towarzystwie Fotograficznym oraz w Związku Polskich Artystów Fotografików. Wydała pięć pozycji z twórczości Maupassanta w swoim tłumaczeniu i liczne książki o tematyce fotograficznej.
Zmarła w 2021 roku.
Rozmowę wideo nagrał Dominik Czapigo w 2012 roku w Szczecinie,
sygnatura AHM_V_0116.
Krystyna Łyczywek - galeria
