Relacje

Biograficzne

Urodził się 21 września 1924 w Woli Cychrowskiej w rodzinie Antoniny i Andrzeja Traczyków. Miał trzy siostry i brata, który zmarł jako dziecko. W 1929 roku rodzice sprowadzili się do Warszawy. Mieszkali przy ul. Grzybowskiej. Ojciec pracował jako rzemieślnik, matka zajmowała się wychowywaniem dzieci. Marian Traczyk chodził do szkoły powszechnej przy ul. Chłodnej; ukończył ją w 1938 roku. W okresie przedwojennym był członkiem młodzieżowej organizacji Orlęta.

Po wybuchu wojny kontynuował naukę w zawodowej szkole obuwniczej aż do jej ukończenia w 1943 roku. Zaczął pracować jako goniec na Starówce. Włączył się w działalność ZWZ/AK. W pracę konspiracyjną zaangażowała się również jego młodsza siostra; była łączniczką przy Komendzie Głównej AK. Po likwidacji małego getta w 1942 roku rodzina przeniosła się na ul. Krochmalną 9, leżącą wcześniej na jego terenie. W czasie powstania warszawskiego Marian Traczyk był na Pradze w oddziale, który po wycofaniu Niemców miał zabezpieczyć Państwowy Monopol Spirytusowy. Gdy nastąpiła ewakuacja pracowników fabryki, Marian Traczyk dołączył do załogi Monopolu. Został wywieziony do Łodzi, a następnie do obozu w Pabianicach, skąd trafił do Breslau (Wrocław). Pracował w fabryce jako ślusarz, był zatrudniony przy budowie lotniska na pl. Grunwaldzkim, wznosił barykady w czasie oblężenia Wrocławia przez Armię Czerwoną. Pod koniec oblężenia Wrocławia przeniesiony został do pobliskiego obozu Burgweide (Karłowice). Po wyzwoleniu obozu 9 maja 1945 roku wrócił do Warszawy na ul. Krochmalną. Spotkał się z ojcem, który doczekał końca wojny w Milanówku pod Warszawą, a także z matką i młodszą siostrą, które wróciły z robót przymusowych w Niemczech.

Marian Traczyk po wojnie pracował w Ośrodku Informacji Technicznej. Ożenił się w 1955 roku. Prowadził własną pracownię obuwia. W 1985 roku przeszedł na emeryturę. Zmarł w 2018 roku.

Rozmowę wideo nagrał Karol Białas w 2009 roku w Warszawie, sygnatura AHM_V_0049.